Boeken vormen altijd een grote bron voor verfilmingen. Vaak zijn degenen die het boek gelezen hebben ontevreden omdat bepaalde details verdwenen zijn of helemaal anders zijn. Dat is natuurlijk inherent aan het verfilmen, aangezien je nooit alles tot in detail kan laten zien op de manier dat een boek dat doet. Hoe Duur Was de Suiker is gebaseerd op het gelijknamige boek, geschreven door Cynthia Mc Leod. De verwachtingen waren onder liefhebbers van het boek hoog gespannen aangezien het aantal films dat over Suriname gaan redelijk beperkt is. Toen bekend werd dat de film daar niet zou worden opgenomen (maar in Zuid Afrika) was er nogal wat ophef, maar de reden was een praktische: In Suriname waren er simpelweg te weinig geschikte locaties te vinden. Is Hoe Duur Was de Suiker een geslaagde boekverfilming?
Het verhaal speelt zich af in het Suriname van de 18e eeuw ten tijde van de slavernij. Die slavernij komt wel af en toe in beeld, maar de focus is ligt meer op de relatie tussen Sarith (Gaite Jansen), een blanke jonge vrouw die alles heeft en krijgt wat haar hartje begeert en Mini-Mini (Yootha Wong-Loi-Sing) die haar slavin is. De twee kunnen het goed met elkaar vinden, maar regelmatig laat Sarith wel aan Mini-Mini zien wat haar plek is. Dit is geen slavernij film, maar een film over liefde, persoonlijke relaties en de extremen waartoe iemand in staat is. Jansen speelt haar rol op een manier die me sterk deed denken aan Scarlett O’Hara uit Gone with the Wind. Het is een verwerpelijk karakter “you love to hate” en ook zij is een mannenverslindster.
Als je deze film kijkt met de verwachting dat het gaat over de slaven in Suriname, dan zal de film teleurstellen. Dat is niet wat de film is, het is een boekverfilming. Wat ik echter heb begrepen van mensen om me heen die het boek hebben gelezen volgt de film het boek in grote lijnen, met hier en daar details die wat anders zijn. Met prachtige decors, authentieke kleding en goed geschoten beelden is het voor mij een film die zeker de moeite waard is, waarbij vooral het laatste half uur bloedstollend is en me helemaal over de streep trok.
Ik weet nog niet of ik mijzelf ertoe kan zetten om deze te gaan zien. Misschien pak ik deze een keertje mee als het op televisie wordt uitgezonden.
Het is meer een liefdesdrama tegen de achtergrond van de situatie van Suriname van toen, dus kan me voorstellen dat als je niet van liefdesdrama’s houdt je deze meteen wil gaan kijken 🙂
Is niet mijn favoriete genre nee 🙂 Maar ik vind wel dat ik deze een keertje moet hebben gezien.
Kan zeker geen kwaad 🙂