Gomorra: Seizoen 1 (2014) – Recensie

Georganiseerde criminaliteit is altijd een boeiend onderwerp geweest voor films en series. Mensen zijn gefascineerd door mensen die buiten de regels weliswaar een gevaarlijk leven leiden, maar daardoor alles naar hun hand zetten en vaak in luxe kunnen leven. The Godfather films en The Sopranos zijn extreem populair omdat ze niet alleen draaien om dat gewelddadige bestaan, maar vooral omdat ze kijken naar de persoonlijk relaties tussen mensen en wat voor effect de omgeving waarin ze opereren op ze kunnen hebben. Dat was ook waar het Nederlandse Penoza succesvol in was en nu is er de 12-delige Italiaanse maffia serie Gomorra dat deze week op DVD en Bluray verschijnt.

Godfather Pietro Savastano weet al jaren met ijzeren vuist succesvol zaken te doen in Napels. Hij heeft een betrouwbare groep mensen om zich heen en weet zijn concurrenten onder controle te houden. Zijn zoon Gennaro zou degene moeten zijn die hem uiteindelijk op moet volgen, maar die lijkt alles behalve klaar te zijn voor zijn taak. Hij komt nog over als een onzekere jongen in plaats van een zelfverzekerde man die iedereen angst inboezemt. De jonge Ciro is belangrijk voor de godfather, omdat hij elke taak (aanslagen of iemand doodschieten) zonder problemen weet uit te voeren en hij wordt omdat hij niet dood te kunnen gaan dan ook liefkozend Highlander genoemd. Hij heeft een sterke band met zijn zoon Gennaro. Zoals elk normaal bedrijf wil ook Pietro Savastano zijn business laten groeien, wat anderen niet makkelijk zullen toelaten. Door omstandigheden belandt de baas echter in de gevangenis.

Hierdoor ontstaat er een machtsvacuum en de vraag is wie de leiding kan nemen. Doordat Ciro veel druk uit kan oefenen kan hij beslissingen van Gennaro sturen, maar ook de vrouw van Pietro die jaren naast haar man heeft gestaan en het klappen van de zweep kent wil controle krijgen. Het resulteert in een bloedstollend verhaal waarbij er elke aflevering weer onverwachte wendingen plaatsvinden.

Het acteerwerk is ijzersterk, waardoor je als kijker meeleeft met de personages. Ciro (Marco D’Amore) is de focus van het verhaal, maar persoonlijk was ik het meest onder de indruk van Salvatore Esposito in zijn rol als Gennaro. Zijn karakter groeit door de gebeurtenissen die hij meemaakt en hij weet dat uiterst overtuigend in beeld te brengen dat je dat ook daadwerkelijk gelooft. De karakters in Gomorra zijn driedimensionaal en maken bepaalde fouten en worden daadwerkelijk geraakt door wat ze ervaren.

Gomorra weet een realistisch gevoel op te roepen en als kijker krijg je een idee hoe criminele organisaties, ondanks het geweld en de negatieve kanten van deze levenstijl, er in slagen om ondersteuning te krijgen van de mensen in een buurt. Dat wordt bijvoorbeeld duidelijk als er in een nieuwe wijk een drugsdeal plek wordt opgezet waarbij de Savastano familie persoonlijk betrokken is. Na het zien van het eerste seizoen, dat opbouwt naar een bloedstollend einde, kan ik niet wachten op wat er allemaal gaat gebeuren in het volgende seizoen. Het eerste seizoen van Gomorra is in ieder geval een must-see voor iedere fan van klassieke maffiafilms en series.