Roger Ebert is misschien wel één van de bekendste filmcritici ter wereld geweest. Alhoewel ik zelf slechts sporadisch de recensies op z’n website las, heb ik wel twee boeken van hem in m’n boekenkast staan. Z’n manier van schrijven is fantastisch en er valt bijna altijd wel iets te leren door zijn visie op een film in vergelijking met andere films. Met zoveel jaar ervaring is dat natuurlijk geen verrassing. Ebert heeft in z’n leven meer dan 10.000 films gezien en die passie merk je duidelijk. In Amerika was hij bekend bij een breed publiek, mede dankzij de televisieshow die hij samen met Gene Siskel deed en waarbij het “thumbs up/down” iconisch werd. Hij kreeg een ster op de Hollywood Walk of Fame en won een Pulitzer voor z’n werk.
Vanaf 2002 vocht hij tegen kanker, wat hem uiteindelijk z’n onderkaak en de mogelijkheid tot spreken en eten kostte. Vorig jaar verloor hij die strijd en deze documentaire, die de titel leent van zijn gelijknamige boek, probeert een portret van deze filmcriticus neer te zetten.
De opnames van de film begonnen toen Ebert in het ziekenhuis lag en al de mogelijkheid tot praten verloren had. Dat beperkte hem echter niet, want het internet was over de jaren heen zijn spreekbuis geworden waar hij elke dag wel schreef, tweets stuurde over interessante dingen (niet alleen gerelateerd aan film) en ook z’n eigen website perfectioneerde. Regisseur Steve James weet een goed beeld neer te zetten van deze boeiende persoonlijkheid. Niet alleen door interviews met mensen die veel voor hem betekenen (z’n vrouw Chaz) of die hij geholpen heeft (Martin Scorcese bijvoorbeeld, maar ook andere regisseurs) maar ook door grote delen van Roger Ebert’s boek door een stemacteur te laten vertellen en archiefmateriaal te tonen (zowel foto’s als fragmenten van z’n televisie shows).
Het resultaat is een mooi portret, waarbij ook de donkere kanten van de man Roger Ebert aan bod komen. Zo was hij soms moeilijk mee te werken (en gedroeg hij zich soms kinderachtig richting anderen) en worstelde hij met een alcoholprobleem. Ook tijdens zijn ziekte zien we een aantal momenten hoe eigenwijs hij kon zijn en hoe z’n vrouw hem dan toch probeert te motiveren om iets op een bepaalde manier te doen. Als iemand die weinig over de geschiedenis van Ebert wist deze documentaire me veel nieuwe informatie voor te schotelen. Het geheel wordt mooi in beeld gebracht en als je zelf graag over films schrijft of houdt van goede documentaires dan is Life Itself er eentje die je niet mag missen.
Wederom bedankt voor deze tip! Tot nu toe geen spijt gehad van de films/documentaires waar ik via jouw blog op werd geattendeerd (Under the Skin, Collapse, I know that voice en The We and The I)
Heerlijk om dat te horen, dat is een belangrijke reden waarom ik zoveel plezier heb in het bloggen.
Pingback: City of Gold (2015) – Recensie | De Filmkijker
Pingback: Films over film | De Filmkijker