Begin Again (2013) – Recensie

Alhoewel ik graag naar de bioscoop ga zijn er kanten aan waar ik niet zo’n fan van ben. Deze film besloot ik in Pathe de Kuip te gaan kijken, maar omdat ik geen voetbalfan ben wist ik niet dat er een wedstrijd was. Dat betekende dus dat het bijna onmogelijk was om te parkeren en dan nog even snel eten voor de film een uitdaging was gezien de lange rijen. Uiteindelijk liep ik toch met een volle maag de zaal in, precies op het moment dat alle trailers afgelopen waren (nog zo’n grote frustratie die me nu bespaard bleef). Klaar voor de film, totdat schuin voor me een vrouw bedacht dat het wel een goed idee zou zijn om tijdens de film te whatsappen. Geen idee of het over de film ging, maar dat felle schermpje (die ze overigens wel minder fel had gezet, want anders is het natuurlijk asociaal) was een afleiding. Ik wilde er niet meteen iets van zeggen, maar het duurde daardoor wel wat langer voordat ik het gevoel kreeg dat ik in de film zat. Genoeg nu over de bioscoop ervaring van die dag. Hoe was de film?

Begin Again is geregisseerd door John Carney, die ook verantwoordelijk was voor Once, een persoonlijke favoriet. En de regisseur is niet de enige overeenkomst tussen de films. Once draaide om twee muzikanten die elkaar ontmoetten en langzaam een muzikale band ontwikkelden met groeiende gevoelens voor elkaar. De muziek was ijzersterk en het verhaal goed in beeld gebracht. Ook deze film draait om de muziekwereld, maar in plaats van Ierland speelt het verhaal zich af in New York. Dan (Mark Ruffalo) werkt al jaren als “music executive” in de industrie, maar gaat door een moeilijke periode heen. Gretta (Keira Knightley) is de vrouw van een bekende artiest (gespeeld door Adam Levine) en die ook zelf muziek maakt. Wanneer ze tegen haar wil in het podium in een kleine club opklimt om daar een nummer te spelen is de reactie alles behalve enthousiast te noemen, maar Dan ziet iets in haar. Hij spreekt haar aan en weet langzaam haar vertrouwen te winnen. De twee leren elkaar beter kennen en Dan heeft het briljante idee om een album in de straten van New York op te nemen. Daarbij delen ze lief en leed en leren ze elkaar (inclusief hun problemen) beter kennen.

Alhoewel ik deze film niet zo goed vind als Once, de muziek pakte me minder en ook het verhaal voelt minder “intiem” aan als die film, is het toch een kwaliteitsfilm. Het verhaal weet de gebruikelijke voorspelbare valkuilen die je zou verwachten te vermijden en laat zien hoe de liefde voor muziek tot prachtige resultaten kan leiden. Zowel Ruffalo als Knightly zijn goed, maar ook de kleinere rollen van Catherine Keener en Hailee Steinfeld zijn de moeite waard. Toen het einde van de film plotseling kwam merkte ik dat een groot gedeelte dit onverwacht vond en het hen niet de voldoening gaf die ze hadden verwacht. Zelf had ik dat issue echter niet en paste dat einde perfect bij de film. Als je fan was van Once of films waarin muziek een grote rol speelt dan is deze film zeker het kijken waard.