Niet elke film zal iedereen meteen aanspreken. Soms is dat door het onderwerp maar het kan ook zijn omdat de poster er niet uitnodigend uit ziet (iets wat natuurlijk erg persoonlijk is). Van tevoren had ik van deze film alleen de poster gezien en was mijn verwachting dat dit een flauwe Britse komedie zou zijn. De film maakte deel uit van het PAC festival van Pathé en het mooie aan zo’n festival is dat je daardoor in aanraking komt met films die je soms links zou hebben laten liggen. Ik ben dan ook blij dat ik de film op deze manier toch gezien heb.
Het verhaal is, hoe vreemd dat ook misschien lijkt, gebaseerd op ware gebeurtenissen en speelt zich af in de jaren tachtig toen de mijnwerkers in Engeland staakten. Het kwam daarbij regelmatig tot aanvaringen met de politie en noch de mijnwerkers, noch de regering onder leiding van premier Margaret Thatcher waren bereid ook maar iets toe te geven. De mijnwerkers konden alle steun gebruiken om de stakingen vol te kunnen houden. Vanuit Londen besluit een groep van homo’s en lesbiennes de mijnwerkers te steunen en geld voor hen in te zamelen. De vraag is echter of de mijnwerkers wel gediend zijn van de hulp van deze groep.
Pride zit erg goed in elkaar en weet ondanks het grote aantal personages toch elk karakter voldoende aandacht te geven zodat de kijker met ze meeleeft. Het serieuze onderwerp wordt met een lichte toon gebracht, wat regelmatig geslaagde grappen oplevert. Daarnaast bevat de film het nodige drama, wat resulteert in een mooie balans van emoties die de kijker gedurende twee uur bezig weet te houden. Het Engelse spreekwoord “Don’t judge a book by its cover” is hier toepasselijk, want als ik dat op basis van de poster had gedaan had ik een goede film gemist.
Wij waren en zijn nog steeds benieuwd. De film staat al een tijdje bij ons op het programma. We gaan hem dan ook zeker bekijken (waarschijnlijk volgende week). De film heeft overigens ook de Roze Palm gewonnen in Cannes. Nu zeggen prijzen niet alles, want Winter Sleep had de Gouden Palm gewonnen. En wij vonden dat echt geen goede film.
Hoop dat jullie deze dan wel goed vinden. Heb Winter Sleep zelf niet gezien, maar ben daar nu wel heel erg benieuwd naar om te zien wat ik er zelf van vindt.
Pride is idd een perfecte balans tussen komedie en drama
Ja, ze hebben dat echt goed weten te vinden, wat zeker niet makkelijk is.
Pingback: Win een prijzenpakket van Pride - De Filmkijker
Britse comedy is zelden flauw of platvloers maar meestal nogal geestig. Ik verwacht dat ook van deze Pride die me om te beginnen doet denken aan the Full Monty (een van mijn favoriete films) een verfrissende film zal zijn met een maatschappijkritische inslag. Deze Pride staat dan ook al op mij what-to-see lijstje
Hij is zeker de moeite waard en voor mij een positieve verrassing.