Zou je op jonge leeftijd willen overlijden en dat iedereen je kent of oud worden en dat alleen je vrienden je herinneren?
Het is een vraag die in Whiplash door Andrew (Miles Teller) gevraagd wordt tijdens een maaltijd met zijn familie. Hij is drummer en wil de beste zijn en bekend worden. Met een vroegtijdige dood zou hij geen moeite hebben als hij daardoor in één adem genoemd wordt met andere bekende artiesten. Hij bezit een grote drive om dat te bereiken en wil daarvoor veel opgeven.
Het zetten van je eigen doelen en er alles voor over te hebben om die na te jagen is altijd een prachtig uitgangspunt voor films. Het biedt de mogelijkheid om een karakter te laten zien die worstelt en diverse obstakels tegen zal komen die er mogelijk voor zorgen dat de droom niet te realiseren valt. Het is een formule die niet altijd werkt, maar in het geval van Whiplash wordt deze perfect gebracht. Bij de start van de film is Andrew fanatiek aan het oefenen en loopt er een man binnen, Fletcher (J.K.Simmons), en aan de reactie van Andrew weet je dat er iets is met hem. Die reactie heeft Fletcher ook op anderen en al snel wordt duidelijk waarom. Fletcher kiest namelijk alleen de besten voor zijn band en is onverbiddelijk als een muzikant niet goed genoeg is. Dat bereiken van perfectie is iets wat zowel Andrew als Fletcher nastreven en dat blijkt niet altijd makkelijk.
Zowel J.K.Simmons als Miles Teller zetten hier toprollen neer. Simmons is dreigend en je kan begrijpen waarom alle muzikanten graag met hem willen werken, maar tegelijkertijd bang voor hem zijn. Teller maakt niet alleen indruk door zijn acteerwerk, maar ook door zijn drummen (hij heeft alles zelf gedaan). Met twee gedreven karakters die niet voor elkaar onder willen doen en alles onder controle willen hebben is er sprake van een kinetische energie die de film voort blijft stuwen en de kijker daar in meetrekt en mee doet leven met Andrew. Je wilt dat hij slaagt in het realiseren van zijn droom maar vraagt je constant af of hij dat ook zal kunnen. Whiplash is topfilm die je zeker niet mag missen.
J.K. Simmons altijd een plezier om zien!
Ja, echt een fantastische acteur. Vindt het ook altijd een genot om uit te vinden dat hij meespeelt in een film.
Pingback: Recensie: Two Night Stand (2014) - De Filmkijker
Pingback: Top 10 films over muzikanten | De Filmkijker
Pingback: Damien Chazelle maakt verticaal geschoten film voor Apple | De Filmkijker