Aanmodderfakker (2014) – Recensie

Je zou misschien denken dat ik als filmliefhebber elk jaar met spanning wacht op de uitreiking van de diverse awards (Oscars, BAFTA’s, Palme D’Ors en Gouden Kalveren), maar niets is minder waar. Als ze uitgezonden worden kijk ik ze nooit en behalve misschien een snelle blik op de winnaars doen dat soort evenementen me vrij weinig. Natuurlijk betekenen zulke prijzen wat extra aandacht voor een bepaalde film, regisseur of acteur/actrice, maar uiteindelijk is er toch sprake van een heleboel politiek achter de schermen om tot de winnaars te komen. Het is vaak genoeg voorgekomen dat bepaalde films overspoeld werden met awards, maar waar ik zelf geen plezier uit kon halen. Dat was ook het geval met de met Gouden Kalveren overladen Aanmodderfakker (beste film/script/acteur).

We Want Cinema had afgelopen weekend een unieke voorpremiere van de film georganiseerd, namelijk in de Mediamarkt Amsterdam Arena (waar de hoofdpersoon uit de film, Thijs (Gijs Naber), werkt). Het publiek (met daartussen verschillende leden van de cast) zat knus op grote zitzakken naar drie grote ultra-HD schermen te kijken waarop de film afgespeeld werd. Het is weer eens wat anders dan een rode loper bij een grote bioscoop en het voegde wel iets bijzonders toe aan de voorstelling.

Aanmodderfakker draait om de 32-jarige Thijs die op papier al jaren studeert, maar in de praktijk maar weinig met z’n leven doet. Hij heeft een bijbaantje bij de M-Markt, gooit bijna dagelijks (per ongeluk) vloeistof over z’n toetsenbord en brengt regelmatig de vieze was weg omdat hij zelf geen wasmachine heeft. Dat lijkt de enige structuur in z’n leven te zijn. Er zijn geen doelen, hij heeft geen vriendin meer en ondanks het feit dat z’n ouders hem financieel steunen stapelen de brieven van de belasting zich (ongelezen) op. Wanneer hij op bezoek gaat bij z’n zus (Anniek Pheifer) ontmoet hij daar de ambitieuze Lisa (Roos Wiltink), het zestienjarige zusje van zijn zwager, voor wie hij als een blok valt, ondanks het grote leeftijdsverschil. Zet hij z’n pad van foute keuzes voort of neemt hij toch z’n verantwoordelijkheid?

De vraag die ik me tijdens het kijken van de film steeds stelde was wanneer er nu iets ging gebeuren. Het is al snel duidelijk dat Thijs inderdaad maar aanmoddert, maar dat beslaat het grootste gedeelte van de film. Alhoewel de film niet echt een romantische komedie is, bevat het wel elementen daaruit maar voelt de komedie vaak geforceerd aan (bijvoorbeeld een scene waarin Thijs zijn neefje aan het wassen is).

Het geheel kabbelt (net zoals het slechte CG-water op een bepaald moment in de film) maar langzaam voort waarbij het nooit echt resulteert in spannende momenten of drama waarin je als kijker wordt meegetrokken. Het acteerwerk is goed, waarbij Gijs Naber overtuigend een man neerzet die nergens om geeft en verantwoordelijkheid uit de weg gaat (hij deed me een beetje denken aan Ron Livingston in Office Space) en ook Roos Wiltink een spontane tiener weet neer te zetten, maar de film zelf vond ik een erg lange zit. Na de film vroeg ik me dan ook af waarom deze film het Gouden Kalf voor beste film gewonnen had. Heb ik iets gemist wat anderen wel in de film zagen of zegt dit iets over het selectieproces van het Gouden Kalf?