Op het gebied van animatie is Hayao Miyazaki een levende legende. Hij was mede oprichter van Studio Ghibli, een animatiestudio die bekend staat voor hun hoogwaardige animatiefilms waaronder My Neighbour Totoro, Grave of the Fireflies, Ponyo, Howl’s Moving Castle en Spirited Away. Miyazaki werkt al meer dan 60 jaar in de industrie en het was dan ook onvermijdelijk dat hij op een gegeven moment zou stoppen. Hij kondigde dit aan, maar niet voordat hij nog deze laatste film maakte, The Wind Rises.
De film is een zogenaamde “biopic” en gaat over het leven van Jiro Horikoshi, een vliegtuigontwerper bij Mitsubishi, die uiteindelijk verantwoordelijk zou zijn voor één van de belangrijkste vliegtuigen voor de Japanners tijdens de tweede wereldoorlog, de “Model 00”, ook wel “Zero” genoemd. De film begint op het moment dat hij nog een jongen is en volgt hem door verschillende gebeurtenissen in zijn leven. Daarbij is de Italiaanse ontwerper Caproni een sterke inspiratie, die hij regelmatig in z’n dromen ontmoet om over vliegtuigen te praten.
De animatie is, zoals verwacht, adembenemend en zelf kleine details worden geheel geanimeerd. Dat levert vele indrukwekkende momenten op, zoals een aardbeving die een landschap verwoest, maar ook de dromen over vliegtuigen. Het is duidelijk dat het een onderwerp dat Miyazaki dicht bij het hart ligt en het levert een mooie film op. Wat ook opvalt is het geluid. Er wordt veel gebruik gemaakt van stemmen om de geluiden van de vliegtuigen te maken, wat (letterlijk) resulteert in een machine die ademt en “leeft”. De vliegtuigen zijn geen simpele machines, maar er is zo veel energie en kennis ingestopt dat ze als meer moeten worden gezien. Met The Wind Rises levert Miyazaki een mooie afscheidsfilm op en een carriere waar hij trots op kan zijn.
Wel grappig dat ze er in Amerika weer andere stemmen onder zetten. Mensen worden denk ik kriegel van de Japanse taal of kunnen de ondertitels simpelweg niet lezen.
Anders wordt het denk ik inderdaad niet door een groter publiek gekeken. Zelf kijk ik ze zoveel mogelijk in de originele taal anders krijg ik toch altijd het gevoel dat ik iets mis aan emotie.
Heb deze laatste Miyazaki al maanden op de plank liggen om te kijken, maar het komt er maar niet van. Vraag me niet waarom. Ik heb vorig jaar zelfs m’n scriptie op de uni over de beste man geschreven, dus eigenlijk heb ik geen enkele reden om de film nu niet onmiddelijk te gaan kijken…
Dan verbaast het me inderdaad dat je deze nog niet gekeken hebt. Was was de stelling van je scriptie?