Volgens sommige recensenten heeft Ridley Scott de magie die hij ooit had inmiddels al lang verloren. De regisseur die naam maakte met Alien, Blade Runner en later ook Gladiator maakte zou geen films van dat nivo meer kunnen maken. Prometheus wist voor velen niet de terugkeer naar het Alien universum te zijn en The Counselor werd met de grond gelijk gemaakt. Exodus: Gods and Kings is Scott’s nieuwste film en is na het eerder dit jaar uitgebrachte Noah, de tweede grote bijbelverfilming. In deze film staat het verhaal van Mozes centraal.
Voor degenen met bijbelse kennis is het verhaal al bekend. Mozes (Christian Bale) is een vondeling die is opgevoed door de zuster van farao Seti (John Turturro) en die Ramses (Joel Edgerton) als broer ziet. De twee nemen het voor elkaar op, maar wanneer Mozes het verhaal over zijn oorsprong hoort betekent dit een grote verandering waardoor hij zijn volk wil bevrijden om hen richting het beloofde land te leiden. Voordat het echter zo ver is moet hij zorgen dat Ramses dit toe zal staan.
Scott weet het oude Egypte op indrukwekkende wijze tot leven te brengen. Alhoewel daarbij een groot gedeelte uit de computer getoverd wordt, maakt hij ook regelmatig gebruik van decors met een groot aantal figuranten en paarden, waardoor je als kijker niet het gevoel krijgt dat het slechts “digitale poppetjes” zijn. Daardoor is de wereld een stuk overtuigender. Darren Aronofsky koos er bij zijn verfilming van het verhaal van Noach voor om veel bovennatuurlijke elementen toe te voegen, waardoor het een Lord of the Rings gevoel kreeg. Het werd hem door het publiek echter niet in dank afgenomen.
Ridley Scott kiest er voor om het bijbelverhaal nauwgezet te volgen en alles zo veel mogelijk op natuurlijke wijze in beeld te brengen. Dat resulteert in een realistisch aanvoelende verfilming van het klassieke verhaal. In veel recensies wordt daar kritiek op gegeven, maar zelf wortelde dat de film juist en maakt het het soort bijbelse film die in de vorige eeuw vaker gemaakt werd. Dat betekent niet dat de film geen spektakel biedt. De manier waarop hij het doorlopen van de Rode Zee in beeld brengt levert een aantal adembemende shots op. Zowel Edgerton (die me regelmatig aan Kurt Russell deed denken) als Bale acteren voortreffelijk. Als ik dan één negatief puntje moet aanstippen dan is het dat de karakters iets meer diepgang zouden mogen hebben. Tegen de achtergrond van dit bijbelse verhaal kan ik dat de film echter vergeven. Scott laat wat mij betreft met deze film zien dat hij de magie nog steeds bezit en nog steeds in staat is indrukwekkende films te maken.
Ik ben wel benieuwd naar deze film, maar ik heb mij er nog niet toe kunnen zetten om naar de bioscoop. Dat moet ik toch maar even doen als ik je recensie lees 🙂
Ik ben één van de uitzonderingen als ik alle andere recensies lees, maar heb er zelf volop van genoten.