Alhoewel ik jaarlijks veel films en een aantal series kijk, zit daar over het algemeen maar weinig Nederlands product tussen. Op de één of andere manier spreekt het me minder aan en laat ik relatief veel links liggen. Toch betekent dat niet dat er geen films en series gemaakt worden die de moeite waard zijn. Zo vind ik een serie als Penoza fantastisch, maar spreken de diverse politie/vrouwenseries me niet aan. Hollands Hoop heb ik destijds op TV gemist, maar aangezien ik Marcel Hensema een goede acteur vind en het hier om een drama misdaadserie gaat besloot ik de serie een kans te geven. En dat was een verstandige keuze.
De serie draait om Fokke Augustinus (Hensema). Hij werkt als forensisch psychiater, maar het gaat hem allemaal niet voor de wind. Wanneer binnen korte tijd een aantal onverwachte situaties plaatsvinden bevindt hij zich op een plek waar hij nog maar weinig keuzes heeft. Wanneer hij hoort dat zijn vader, waar hij al jaren geen contact meer mee had, overleden is gaat hij samen met z’n familie naar de boerderij die hij achterliet in Groningen: Hollands Hoop.
Hij wil alles zo snel mogelijk afhandelen en het hoofdstuk met z’n vader afsluiten, maar komt er achter dat het boerenbedrijf in de hechte gemeenschap een front is voor een criminele organisatie en dat op zijn land drugs worden verbouwd. Hij ziet zich min of meer gedwongen in zee te gaan met de criminelen en neemt daar langzaam (onbedoeld) z’n familie in mee.
Alhoewel het verhaal van Hollands Hoop onwaarschijnlijk klinkt, weet de serie in een paar afleveringen een overtuigende wereld neer te zetten, waarin je geen moment twijfelt aan de beweegredenen van Fokke. Hij is de vreemde eend in de bijt die geen idee heeft waar hij zich in begeeft, maar hij gebruikt z’n kennis als psychiater om de mensen om hem heen te beïnvloeden. Dat levert elke aflevering spannende situaties op, waarbij de afgelegen plek (waar zo goed als geen mobiele dekking is) aan dat gevoel bijdraagt. Het is overleven, koste wat het kost. De karakters in de serie worstelen allemaal met hun eigen problemen, zo lukt het zijn zoon Pepijn (Martijn Lakemeier) maar niet om uit de problemen te blijven, trekt zijn vrouw Machteld (Kim van Kooten) regelmatig verkeerde conclusies en is één van zijn voormalig patienten (Peter van den Begin) een onverwachte factor.
Het resultaat is een misdaad serie die overgoten is met heerlijk saus van donkere komedie die doet denken aan de Amerikaanse serie Fargo. Het is misdaad met een dikke knipoog, waardoor er een goede balans is tussen spanning en ontspanning. Elke aflevering begint een “preview” van een bepaalde gebeurtenis in de serie, wat helaas nog wel eens wat spanning weghaalt omdat je als kijker dat moment al hebt zien gebeuren. Het is een klein kritiekpuntje over een serie die echter meer dan de moeite waard is door het solide acteerwerk van de cast, goed gestructureerd verhaal en spannende sfeer. Ik kan in ieder geval niet wachten op het tweede seizoen.
Leuke serie inderdaad. Ze doen vaak alleen wel alsof er iets heel ergs gaat gebeuren terwijl ze te braaf zijn om het ook te doen. Je weet dat het gezin 100% veilig is en alleen schurken het loodje leggen.
Maar dat is het geval in de meeste series. Zou me echter niet verbazen als er in een later seizoen toch plotseling iets onverwachts met een karakter gebeurt.
Ik vond de serie ook heel goed en zat elke zaterdagavond met genot te kijken. De laatste aflevering vond ik wel snel gaan en werd afgeraffeld.
Ik heb het wat sneller kunnen kijken (gelukkig maar, want het was erg spannend). Had dat gevoel niet met de laatste aflevering en vond het einde goed. Het is een mooi einde voor een seizoen, maar laat nog mogelijkheden voor een tweede seizoen.
Nog nooit van gehoord, maar als ik je recensie lees moet ik deze maar eens aan mijn lijstje met nog te kijken series toevoegen 🙂
Jazeker, als je van de humor van Fargo houdt, dan kan je hier ook zeker van genieten.
Oh goed om te weten. Fargo vind ik cool 🙂