Deze week wordt De Filmkijker een beetje “De Seriekijker”, aangezien er recensies gepland staan voor drie internationale series: het Amerikaanse House of Cards (seizoen 3), het Franse Les oubliées (The Forgotten Ones) en het eerste seizoen van deze Australische serie. Er waren een aantal jaren dat ik nog maar weinig series keek (voornamelijk omdat ze zoveel tijd kosten als je ze vergelijkt met een film), maar sinds vorig jaar is daar verandering gekomen. Het feit dat ik deze drie series al gezien heb was gedeeltelijk ook de lengte, de twee laatste bestaan namelijk uit zes afleveringen. Het waren dus potentieel leuke tussendoortjes.
Waar gaat The Code over? De eerste aflevering van de show is initieel verwarrend. Er is een meisje dat wordt vermist, een bebloede jongen, ontwikkelingen in het parlement en een verhaallijn met een journalist en z’n hackende broer die psychologische problemen heeft. Het is als kijker moeilijk om houvast te vinden, maar dat is iets wat ik erg kan waarderen (als het uiteindelijk wel in elkaar valt). Gelukkig weet de serie die houvast te vinden en komen al deze onderdelen komen aan het einde van die eerste aflevering op een spannende manier samen.
De journalist Ned Banks, die een verhaal over een minister naar buiten moet brengen, komt in z’n materiaal een verwijzing tegen naar een klein stadje, Lindara. Hij besluit er heen te gaan en naarmate de serie vordert wordt duidelijk dat er iets groots gaande is, dat actief in de doofpot wordt gestopt. Zijn broer Jesse weet met zijn computerkennis echter zaken boven water te brengen die belangrijk zijn, maar waarmee hij ook zijn broer en zichzelf in gevaar brengt.
The Code is daarmee een spannende serie, waarin het verhaal niet vanuit het oogpunt van de journalist en zijn broer wordt getoond, maar ook andere betrokkenen. Zo zijn er verhaallijnen in het plaatsje Lindara, maar ook in het Australisch parlement. De makers kregen overigens toestemming om daar voor de serie te filmen, wat het natuurlijk nog een extra vleugje authenticiteit toevoegt. Het is een serie met veel drama en de persoonlijke relaties zijn goed uitgewerkt. Door de afwisseling tussen de “grote stad” en de droge vlakten daarbuiten is er visueel afwisseling waardoor de serie groter aanvoelt. Tegen het einde van de serie wordt de spanning goed opgevoerd en tot een einde gebracht dat voldoening biedt. Het Australische ABC heeft inmiddels een tweede seizoen aangekondigd.
Dit klinkt als een mooie serie! Binnenkort eens een paar afleveringen kijken!
Ik heb er wel van kunnen genieten. Is ook wel leuk om weer eens een niet-Amerikaanse serie te kijken.
Klinkt goed inderdaad. Ik zet ‘m weer op mijn lijstje 🙂
De als maar langer wordende lijstjes 😉 Ik ken het probleem!
Ik ken deze niet maar klinkt niet onaardig. Heb echter wel een gigantische backlog dus ik deze moeilijk om mijn lijst plaatsen. Na alle seizoenen Dexter ben ik nu begonnen aan Suits bijvoorbeeld.
Nee, is zeker leuk om te kijken en met maar 6 afleveringen een leuk tussendoortje in vergelijking met de erg lange seizoenen van de diverse Amerikaanse series.