Soms heb je van die ideeën die snel verzonnen zijn, maar waarvan de uitwerking toch wat meer werk is dan je aanvankelijk in had geschat. Het maken van m’n persoonlijke top 100 films is daar eentje van. Ik begon een jaar of twee geleden met het maken van een lijstje, maar nam nooit de tijd om ten eerste honderd films uit te kiezen en te tweede om daar ook nog eens een ordening in te maken. Een eindejaars-top 10 is daarmee vergeleken een eitje.

Eén van m’n doelen was echter om die top 100 dit jaar eindelijk eens af te maken en dat is nu gelukt. Toch ben ik er zeker van dat wanneer ik het lijstje opnieuw zou maken titels op een andere plek zouden staan of ik andere titels zou overwegen. Een lijst blijft namelijk een momentopname. Wat me overigens wel opviel bij het samenstellen is dat de spreiding van de films allerlei genres en landen doorkruist en dat het niet alleen de blockbusters en populaire films zijn.

In één keer honderd titels voorschotelen is natuurlijk te veel van het goede, dus de komende weken zal er per 10 titels af worden geteld naar mijn persoonlijke nummer één. Deze keer de nummers 100 tot en met 91.

Als je van goed acteerwerk houdt dan zit je met deze film helemaal goed. De sterrencast bestaat uit Jack Lemmon, Al Pacino, Alan Arkin, Ed Harris, Kevin Spacey, Jonathan Pryce en Alec Baldwin (die één van de beste rollen in z’n carrière neerzet) en draait om het verkopen van huizen bij een makelaarskantoor. De speech van Alec Baldwin over zijn “brass balls” is een klassieker.

Deze documentaire over een gijzeling op een bus in Brazilië is niet alleen verschrikkelijk spannend, maar weet tegelijkertijd een duidelijk beeld neer te zetten over de maatschappelijke problematiek in Brazilië. Met interviews met de betrokkenen (zowel politie als mensen uit de bus) en beelden van de gijzeling zelf is het een film die je niet vergeet.

Dat jonge meisjes gevaarlijk kunnen zijn bewijst Saoirse Ronan in haar rol van Hanna, die door haar vader afgezonderd van de rest van de wereld getraind is om te overleven. Wanneer ze besluit het veilige nest te verlaten komen die instincten goed van pas, terwijl ze tegelijkertijd ook ervaring opdoet in de echte wereld en persoonlijke relaties. Heerlijke actie, maar ook een verhaal over iemand die de wereld ontdekt.

Ben Affleck heeft zich achter de camera meer dan bewezen met op het moment drie ijzersterke films. Argo is daarvan m’n favoriet. Het verhaal, dat gebaseerd is op historische gebeurtenissen, gaat over een CIA agent (Affleck) die zich voordoet als filmmaker in Iran om zo zes Amerikanen te redden die gevlucht zijn nadat de Amerikaanse ambassade binnengevallen is tijdens protesten. Een film met veel spanning, maar dankzij Alan Arkin en John Goodman ook de nodige humor.

Ben Kingsley zet met zijn rol als Gandhi een prachtrol neer die z’n carrière gedefinieerd heeft. Het is een epos dat de kijker meeneemt door het leven van Gandhi, vanaf het moment dat hij naar Zuid Afrika gaat tot aan z’n dood. Met prachtige beelden, scènes met honderden figuranten en een verhaal over een belangrijk man voor de geschiedenis van India is het dan ook een film die je af en toe wel opnieuw moet zien.

Niet iedereen neemt Will Smith serieus als acteur en zien in hem nog steeds als “The Fresh Prince”. Toch heeft hij in z’n carrière inmiddels al diverse serieuze (en overtuigende) rollen gespeeld. Seven Pounds is daar het bewijs van. Het verhaal over een man die een geheim heeft en besluit zeven mensen te helpen om hun leven beter te maken is een emotioneel zware film, maar inspireert tegelijkertijd.

Als ik het dan toch over emotioneel zware films heb dan valt Grave of the Fireflies daar zeker onder. Laat je niet op het verkeerde been zetten door het feit dat dit een tekenfilm is of dat Studio Ghibli er voor verantwoordelijk is. Het verhaal over twee kinderen die proberen de tweede wereldoorlog in Japan te overleven gaat door merg en been.

George Clooney is zo’n acteur waarvan bijna elke film waarin hij verschijnt de moeite waard is. In The Descendant is hij een man die er achter komt dat z’n vrouw, die door een ongeluk in coma ligt, vreemd ging. Hij besluit samen met z’n dochters uit te vinden wie deze man is terwijl hij tegelijkertijd een belangrijke beslissing moet nemen over een groot stuk van Hawaï dat in het bezit van zijn familie is. De humor is fantastisch en Shailene Woodley weet zich met haar rol als opstandige dochter in de schijnwerpers te spelen.

Wanneer drie bekenden samen een tas gevuld met miljoenen dollars vinden besluiten ze het te houden en dit niet aan de autoriteiten te vertellen. Dat simpele plan wordt echter al heel snel gecompliceerd. Daarmee is A Simple Plan een vermakelijke karakterstudie en laat het zien dat geld mensen kan veranderen (iets wat Shallow Grave bijvoorbeeld ook doet). Bill Paxton is goed, maar het is Billy Bob Thornton die de show steelt als niet al te snuggere man.

Het lijkt onmogelijk, maar Four Lions slaagt er in om grappen te maken over terrorisme. De groep klungelt zich door de film heen wat resulteert in een vrachtlading aan geslaagde grappen. Rubber dinghy rapids bro!

Wat is jouw mening over deze films?

[cgview tags=top-100 size=medium lightbox=0]