Three Colors: White (1993)

M’n derde film die ik voor m’n Blindspot series bekeken heb (ja, ik loop iets achter aangezien we al in april zitten en dit eigenlijk m’n vierde zou moeten zijn) is de tweede film uit de “Three Colors” trilogie van regisseur Krzysztof Kieslowski. Na erg onder de indruk te zijn van de eerste film, was ik dan ook erg benieuwd of deze film hetzelfde hoge nivo zou kunnen halen.

Alhoewel de films deel uitmaken van een trilogie is het niet nodig om ze in volgorde te kijken (dat is in ieder geval voor de eerste twee zo, moet nog zien of de derde dat anders doet). Er zijn kleine momenten die de films aan elkaar linken (als je een keer knippert mis je ze), maar elke film staat op zichzelf.

White opent bij een rechtszaak tussen de Franse Dominique (een heel jonge Julie Delpy) en de Poolse Karol (Zbigniew Zamachowski). Dominique wil van Karol scheiden omdat na te zijn getrouwd in huwelijksnacht dat feit niet hebben bezegeld (en daarna ook niet). Na het gerechtsgebouw verlaten te hebben geeft Dominique aan Karol een koffer met z’n spullen en zonder geld of een dak boven z’n hoofd probeert Karol in de straten van Parijs te overleven. Daar ontmoet hij Mikolaj (Janusz Gajos) die hem vertelt dat hij teruggaat naar Polen. Karol besluit met hem mee te gaan en heeft na zijn negatieve ervaring in Frankrijk het plan om iets van z’n leven te gaan maken.

Volgens Kieslowski staat wit hier symbool voor gelijkheid. De kleur komt regelmatig terug, alhoewel het minder duidelijk is in vergelijking met Blue. Die gelijkheid zie terug in het verhaal door middel van wat de hoofdpersonages meemaken. Aan het einde van de film kan je zeggen dat ze elkaar begrijpen door wat er gebeurt is (zonder verder te veel weg te geven). Acteur Zbigniew Zamachowski zet een goede acteerprestatie neer, de emotie spat van het scherm af. Karol is een personage waarvoor je hoopt dat hij al z’n tegenslagen zal kunnen verwerken. De reis die hij meemaakt weet erg te boeien en ook met deze film laat Kieslowski zien waar hij toe in staat is. Na het zien van zijn derde film ben ik van plan ook eens een blik te gaan werpen op zijn Decalogue.