Het is weer tijd om verder af te tellen in mijn persoonlijke top 100. Welke titels bezetten de plekken 80-71?

Deze keiharde wraakfilm over een soldaat die terugkeert naar z’n thuisstad is er één die lang nadat je ‘m gezien hebt blijft hangen door z’n spannende sfeer en een top performance van Paddy Considine.

Een film waarin niet alleen Al Pacino één van de beste rollen in zijn carrière speelt, maar ook een perfecte momentopname van de overdaad van de jaren tachtig tegen de achtergrond van de cocaïnehandel in Miami. Say hello to my little friend.

Een film die ik recentelijk weer bekeken heeft en voor menig filmstudent shot voor shot bestudeerd wordt. Martin Scorcese weet de vieze straten van het New York van de jaren zeventig op de gevoelige plaat vast te leggen door de camera aan een taxi vast te maken. Dat gevoel van wat die stad met een persoon kan doen wordt door Robert de Niro in de rol van Travis Bickle belichaamd. Een oorlogsveteraan die zijn slapeloze nachten spendeert aan taxiritten en daar het slechte van de maatschappij ziet. Een karakter die besluit dat zaken anders moeten en bereid is daarvoor tot extremen te gaan. You talking to me?

Alhoewel ik niet de grootste fan ben van superheldenfilms is The Dark Knight een film die me bij is gebleven. En ja, de grootste reden daarvoor is Heath Ledger, die de meest onberekenbare en daardoor gevaarlijke Joker neer wist te zetten. Het zou z’n laatste rol zijn, maar wel eentje die hem onvergetelijk gemaakt heeft.

Een klassieke psychologische thriller van Hitchcock met James Stewart en Kim Novak. Natuurlijk bekend om de “dolly zoom”, maar het verhaal is echter ook top.

Een film waarin je je de eerste twintig minuten volledig verdwaald voelt, maar die uiteindelijk een diepe indruk achterlaat door het verhaal van een aantal mensen die door een ongeluk een connectie hebben. Prachtrollen van Benicio del Toro en Sean Penn.

Eén van de films die bewijst dat praktische effecten overtuigender kunnen zijn dan CGI. Normaal hou ik niet van horror/monsterfilms, maar deze John Carpenter film, die zich afspeelt in een afgelegen locatie in de sneeuw is extreem spannend. Een film die goed blijft.

James Cameron staat bekend om z’n voorliefde voor de oceaan (zo bezocht hij de Titanic en duikte zelf naar het diepste punt in de oceaan met een onderzeeër) en films. The Abyss voegt die twee voorliefdes samen en dat resulteert in een leuke science fiction film over een groep die een gezonken onderzeeër van de bodem van de oceaan moeten halen en daar een mysterieuze ontdekking doen.

Fantastische stille film van Buster Keaton, die niet alleen een aantal fantastische stunts doet, maar ook laat zien wat voor vrijheid het medium film biedt om er mee te spelen (als hij bijvoorbeeld een filmdoek “instapt”).

Alhoewel we nog steeds moeten wachten op de release van “The Whole Bloody Affair” versie van deze twee films is Kill Bill een fantastisch Quentin Tarantino wraakfilm. Als ik slechts één van de twee films mag kiezen ga ik voor het tweede deel waarin ik de dialogen net iets beter vind dan het eerste deel.

[cgview tags=top-100 size=medium lightbox=0]