Naast m’n liefde voor films is gamen altijd ook een belangrijke factor geweest als het gaat om entertainment. Alhoewel het me nog steeds interesseert moet ik wel bekennen dat ik minder speel als vroeger. Er was een tijd dat ik elke maand Edge magazine helemaal las en dan ook volledig op de hoogte was welke spellen er allemaal uit zouden komen en welke ik graag zou willen hebben. Inmiddels is dat niet meer het geval en is het aantal ongespeelde games te groot om eigenlijk nog nieuwe games aan te schaffen. Je kan je tijd tenslotte maar één keer ergens aan besteden en dat is vaker aan films. Als ik nu nog iets speel zal het eerder iets op m´n telefoon zijn, dan op een console.
De afgelopen jaren zijn er diverse game gerelateerde documentaires verschenen, op het gebied van arcade games bijvoorbeeld The King of Kong, The King of Arcades en 100 Yen: The Japanese Arcade Experience. In documentaires als Atari: Game Over en Video Games: The Movie kwam de geschiedenis van game aan bod. Daarnaast was er op het gebied van de zogenoemde indie games, spellen die door een kleine onafhankelijk teams (of soms 1 persoon) worden gemaakt, Indie Game: The Movie. GameLoading: Rise of the Indies kan daar nu aan worden toegevoegd.
Waar Indie Game: The Movie zich vooral richtte op drie specifieke ontwikkelaars die aan de vooravond stonden van het releasen van hun games, is het blikveld van deze film ruimer. Er zijn interviews met diverse ontwikkelaars, maar er wordt ook gekeken naar hoe een jongere generatie gemotiveerd wordt om te ontwikkelen in plaats van domweg consumeren, de rol van vrouwen binnen de scene, hoe moeilijk het is om op te vallen met een spel dat je ontwikkeld hebt, een wedstrijd waarbij ontwikkelaars tijdens een treinrit een spel moeten ontwerpen en nog diverse andere onderwerpen. Daardoor mist deze documentaire de focus dat de eerder genoemde documentaire wel had, maar dat wordt in balans gebracht door het enthousiasme waarmee deze film alles in beeld brengt.
Het laat zien hoe breed het aanbod is van indie games en dat ze over van alles kunnen gaan, waaronder depressie, monotoon werk of iets abstracts. Daarbij worden diverse ontwikkelaars geïnterviewd, waaronder Rami Ismail van het Nederlandse Vlambeer, Lucas Pope (Papers, Please), Richard Hofmeier (Cart Life) en Davey Wreden (The Stanley Parable). Daaruit komt duidelijk hun passie (en motivatie) uit naar voren en dat werkt zeer aanstekelijk.
GameLoading zal voor sommigen niet de focus hebben waar ze naar op zoek zijn, maar als je een goed, aanstekelijk beeld wil vormen van de indie games scene, dan is GameLoading een mooi begin. Dat de makers daarbij in de aftiteling ook nog eens de titels (en gameplay) van diverse games laten zien geeft de kijker alle reden om Steam te installeren en te gaan spelen, iets wat ik zelf meteen gedaan heb (The Stanley Parable).
De Indie-games kunnen mij helaas niet zo boeien. Geef mij maar een lekker potje voetballen met Fifa of een middagje bloedvergieten in Assassin’s Creed 🙂
Af en toe zitten er toch echt wel goede games tussen. Heb je ooit Braid geprobeerd? Heb na het zien van de documentaire The Stanley Parable aangeschaft en alhoewel je in die game alleen maar kan lopen en af en toe een knop kan drukken vond ik ‘m fantastisch. Extreem grappig.
Ik neig ook meer de kant van Paul op. Hoewel ik soms wel erg verrast kan worden door zo’n indie. Vorig jaar was het Brothers: A Tale of Two Sons en vorige week nog Vaillant Hearts die een onuitwisbare indruk hebben achter gelaten.
Niet alleen op mij want mijn zoontje kijkt dan graag mee maar bij beide games was ie op het eind simpelweg kapot van verdriet. Niet bepaald een verantwoorde opvoeding maar ach…
Die twee games ken ik dan helaas niet. Het probleem bij mij is dat ik gewoon te veel games heb die ik nog niet gespeeld heb waardoor ik niet zo veel meer aanschaf…