Ant-Man (2015) – Recensie

Mierenman. Dat is niet meteen een titel die tot de verbeelding spreekt en als een film met deze titel een jaar of twintig geleden uit zou zijn komen, dan zou de kans groot zijn dat deze niet de moeite waard was. De tijden zijn echter veranderd en elk jaar komen er diverse films uit in het superhelden genre. De Marvel Studios wisten al veel succes te boeken met de Avengers films (en de standalone films van onder andere Iron Man, Thor etc). Vorig jaar was ook hun Guardians of the Galaxy, met een groep totaal onbekende superhelden, een doorslaand succes. En nu dus een film over iemand die net zo klein kan worden als een mier. Slaagt Marvel er nu ook weer in dat concept overtuigend neer te zetten?

Scott Long (Paul Rudd) komt na een tijdje gezeten te hebben voor een inbraak vrij en krijgt onderdak bij z’n voormalig celgenoot Luis (Michael Peña). Hij probeert een gewone baan te krijgen zodat hij weer contact kan krijgen met z’n dochtertje, maar het zit hem niet mee. Wanneer Luis hem vertelt over een kluis van een rijke zakenman die op vakantie is besluit hij twijfelend in te stemmen. Hij ontdekt daar een pak waarmee hij tot z’n grote schrik zichzelf kan verkleinen. De eigenaar van het pak Dr. Hank Pym (Michael Douglas) geeft ‘m een kans om hem te helpen door ergens in te breken en wat te stelen.

Ant-Man begint als een relatief normale film, waarbij er voldoende tijd wordt genomen om de karakters neer te zetten, wat drama toe te voegen (en wat komedie) en langzaam maar zeker alles uit te breiden. Scott Long leert Dr. Hank Pym kennen en de mogelijkheden die het pak biedt. De eerste keer dat Scott verandert in Ant-Man is prachtig gerealiseerd waarbij de minuscule superheld moet zien te overleven in een badkuip die vol loopt, een dansvloer in een club moet oversteken en de gevaren van een stofzuiger leert kennen. Je begrijpt al snel waarom Scott niet staat te springen om het pak nog een keer aan te doen, maar door (laten we zeggen) de overtuigingskracht van Dr. Hank Pym besluit hij zich te laten trainen.

De mogelijkheden die het jezelf laten verkleinen bieden worden op diverse manieren, op fantasierijke wijze gebruikt (waarbij een gevecht op een speelgoedtrein het concept effectief gebruikt en voor een aantal geslaagde grappen zorgt) en het feit dat Ant-Man daarnaast ook nog eens legers mieren kan aansturen voegt daar alleen nog maar iets aan toe. Paul Rudd vult de rol uitstekend in en zet een karakter neer dat wat serieuzer is dan de rollen die we normaal van hem gewend zijn. Michael Douglas, die aan het begin van de film overtuigend (digitaal) jonger is gemaakt, speelt ook een solide rol, maar het is Michael Peña die de show steelt in elke scene waarin hij meespeelt. Hij weet elke keer weer grappig uit de hoek te komen.

Al sinds de eerste film is Marvel bezig om al z’n films in het zelfde universum af te laten spelen en daar is deze film geen uitzondering op. De karakters verwijzen bijvoorbeeld naar Tony Stark of The Avengers en er is zelfs een actiescene die die link duidelijk maakt. Met deze nieuwe film weet Marvel opnieuw te laten zien dat ze de magie nog steeds niet kwijt zijn en Ant-Man is dan ook weer een geslaagde, leuke actiefilm geworden.