Sergio Herman: Fucking Perfect (2015)

Voedsel vult niet alleen de maag, maar het is ook emotie. Het kan je terugbrengen naar een bepaald moment in je leven. De manier waarop je een maaltijd aangeboden krijgt, de bediening en de aankleding van het bord zijn allemaal factoren die bijdragen aan die beleving van eten tot je nemen. Sergio Herman begrijpt dat als geen ander en zijn restaurant Oud Sluis kreeg drie Michelin sterren en een perfecte score van twintig uit twintig van Gault Millau. Een chef-kok aan de top, maar Herman was op zoek naar een nieuwe uitdaging en besloot een ingrijpende stap te nemen: Oud Sluis sluiten.

Regisseur Willemiek Kluijfhout volgde Herman tijdens deze periode van z’n leven en schept een beeld van een man die perfectie nastreeft, waarbij elk detail moet kloppen. Oud Sluis was z’n leven, een plek waar hij meer tijd doorbracht dan met z’n gezin. Alhoewel hij zelf het gevoel heeft dat dat zal gaan veranderen lijkt de praktijk anders te zijn wanneer hij een nieuw restaurant opzet.

Eerder dit jaar heb ik erg kunnen genieten van de Netflix serie Chef’s Table, die verschillende top chefs uit verschillende delen van de wereld volgden. Die serie was prachtig in beeld gebracht en de persoonlijke verhalen kwamen goed naar voren. Wanneer je deze documentaire daarmee vergelijkt dan is deze niet van hetzelfde nivo. Sergio Herman is een man van weinig woorden, waardoor je ook net te weinig inzicht krijgt in wie hij is. Desondanks werpt het een blik in het leven van een Nederlandse topchef waar we trots op mogen zijn.