“I have come here to chew bubblegum and kick ass…and I’m all out of bubblegum” Het zijn de meest iconische woorden uit deze sci-fi/horror/actiefilm uit de jaren tachtig. Regisseur John Carpenter, die ook titels als The Thing, Escape from New York en Big Trouble in Little China werkte voor They Live samen met de eerder dit jaar overleden worstelaar Roddy Piper, die Nada speelt. Nada is het beste te vergelijken met de eenzame cowboy die in een western een stadje in zou rijden. Waar hij vandaan komt of wat z’n achtergrond is, is eigenlijk niet belangrijk, maar dat hij er is wel.
Het “stadje” hier is Los Angeles en Nada kent er niemand. Hij gaat op zoek naar een baan om een beetje geld te verdienen en ontmoet daar Frank (Keith David), die hem aan het einde van de dag meeneemt naar een plek waar veel mensen zonder onderkomen verblijven. Daar ziet Nada echter regelmatig vreemde berichten op de TV, van iemand die de gewone TV uitzendingen verstoort en het volk probeert te waarschuwen. Nada doet er maar weinig mee, totdat hij het kerkje bezoekt dat zich vlak bij de plek waar hij blijft bevind. Hij ontdekt een groep die het volk wil informeren en bezig is met de productie van brillen. Al snel komt hij er achter dat de brillen bijzonder zijn: Wanneer je zo’n bril namelijk opdoet zie je hoe de wereld er daadwerkelijk uit ziet. Het blijkt dat buitenaardse wezens zich in de maatschappij gemengd hebben en iedereen onbewust door middel van berichten in reclame, tijdschriften en op TV onder controle houden. Als je de bril op hebt zie je die berichten, maar ook wie niet menselijk is. Genoeg reden voor Nada om deze wezens proberen uit te roeien.
Het was de eerste keer dat ik deze film zag en ik heb er echt van genoten. Qua gevoel is dit een B-film, maar een erg vermakelijke die niet alleen een leuk concept heeft maar dat ook nog eens effectief uitwerkt. De buitenaardse wezens, die alleen worden in zwart-wit getoond worden als iemand de bril draagt, blinken niet uit in overtuigende makeup, maar het maakt ze des te enger. Roddy Piper is goed in z’n rol en met z’n ervaring in de ring de juiste persoon om de vele gevechten uit te voeren. Het hoogtepunt daarbij is een moment waarop hij het opneemt tegen Frank in een steeg, een gevecht dat minutenlang duurt.
They Live is misschien geen topfilm, maar zeker eentje die je wel een keertje moet hebben gezien. De boodschap van de film, voornamelijk over kapitalisme, is namelijk nog steeds relevant, maar ook de actie en humor zijn nog steeds leuk om te zien.
Klinkt vermakelijk! Ik kende They Live wel van titel, maar ik wist eigenlijk niet waar het over ging. Om één of andere reden dacht ik aan zombies :p
Denk dat jij deze best wel zou waarderen 🙂
Leuk om een recensie van deze film te zien. Lang geleden dat ik deze gezien heb. Binnenkort weet eens kijken.
Zeker leuk om een weer een keer te kijken…zal ik denk over een tijdje ook weer doen.
Voor mij eigenlijk veel te lang geleden om er iets zinnigs over te kunnen zeggen. Misschien toch maar eens herkijken dan.
Zeker leuk om weer eens een keer te doen 🙂
Pingback: MFKZ (2017) – Recensie | De Filmkijker
OBEY, een boodschap in de film bij het opzetten van een bril, is de populairste merken uit de film dat herleeft in hedendaags populaire cultuur.