Als je Chaim Lubelski voor het eerst in deze documentaire ziet is je eerste indruk waarschijnlijk dat hij een zwerver is: Hij is ongeschoren, draagt oude kleding met gaten en is constant jointjes aan het roken. Toch ligt er achter dat uiterlijk een hele wereld verscholen. Hij was namelijk ooit een succesvol zakenman die in New York miljoenen verdiende door jeans te exporteren, hij was goed in schaken en denkt dat hij de wereldtop had kunnen halen als hij geconcentreerder was geweest. Ondanks z’n successen kreeg hij ook tegenslagen te verwerken. Hij verloor z’n geld op de beurs en leefde ook jaren dakloos op de straten. Z’n enige doel nu is het zorgen voor z’n hoogbejaarde moeder, die in Antwerpen woont.
Daarbij is niets anders meer belangrijk voor hem. Z’n moeder is een overlevende van de holocaust en dat heeft een duidelijk effect op haar gehad. Ze verloor veel dierbaren en dat volgt haar nog steeds. ‘s Nachts slaapt ze nog amper en praat ze met haar overleden ouders, ze eet en drinkt slecht en heeft het constant koud. Chaim doet er alles aan om haar nog zo comfortabel mogelijk te laten leven. Hij kookt voor haar, haalt kranten en beschermt haar ook van slecht nieuws. Hij vertelt haar dat haar dochter opgenomen is in een psychiatrische inrichting, terwijl ze een aantal jaren eerder overleden is. Chaim zelf vertelt ook over zijn leven, wat hij heeft meegemaakt en hoe zijn joodse achtergrond nog steeds een effect heeft op hem.
De film is geregisseerd door Elkan Spiller, die er helaas niet in slaagt om het onderwerp naar een hoger nivo te tillen. Het resulteert in veel herhaling waardoor het geheel al snel te lang aanvoelt. Daarbij is ook de kwaliteit van de beelden wisselend, waarbij het duidelijk is dat er gebruik gemaakt is van verschillende camera’s. Chaim is een interessant karakter, maar zijn verhaal had waarschijnlijk beter uit de verf gekomen in een kortere TV-documentaire.
Jammer want het uitgangspunt lijkt me interessant genoeg.
Ja, ik had hetzelfde…