Die Laatste Zomer (2015) – Recensie

Elke familie heeft zo z’n geheimen. Soms zijn die zeer klein en onbelangrijk, maar het kan ook gaan om gebeurtenissen die zo’n impact gehad hebben dat het mensen kan veranderen. Dat dit zich ook op het grote doek op overtuigende wijze laat vertalen zal niemand verbazen. Een film zoals Festen, waarbij een zoon zijn vader beschuldigd van verschrikkelijke dingen is daar een goed voorbeeld van. Het laat de complexe relaties binnen een familie zien en de rollen die elk familielid daarbij aanneemt. Die Laatste Zomer (internationaal bekend als Boomerang), gebaseerd op het gelijknamige boek van Tatiana de Rosnay, gaat ook over zulke relaties.

Antoine Rey (Laurent Lafitte) maakt een periode in zijn leven door die allesbehalve makkelijk is. Hij is gescheiden van zijn vrouw en heeft ook een moeizame relatie met zijn kinderen. Z’n werk geeft hem nog maar weinig voldoening en hij gaat regelmatig naar z’n psychiater. Hij is zoekende naar iets waaraan hij zich kan vasthouden en besluit dat hij meer te weten wil komen over de dood van zijn moeder, die dertig jaar geleden in het water gevonden werd. Samen met zijn zus Agathe (Mélanie Laurent) besluit hij af te reizen naar de plek waar hij opgroeide om daar met bekenden te praten en meer informatie te krijgen over de gebeurtenissen rond haar dood. Deze zoektocht wordt een ware obsessie die niet door iedereen gewaardeerd wordt en die de familiebanden onder druk zet.

 Je zou verwachten dat een mysterieuze dood en onontdekte familiegeheimen de juiste elementen zijn voor een boeiende geheel waarbij het ontrafelen van de waarheid de film voorstuwt, maar juist die dynamiek mist in deze film. Het lijkt voornamelijk te draaien om de vraag of Antoine iets ziet wat er niet is en of hij dus niet beter terug kan gaan naar z’n psychiater dan verder te graven in het verleden. Wanneer er weer een snipper waarheid naar boven komt (regelmatig op een manier die kunstmatig aanvoelt) heeft dit niet het impact dat het zou kunnen hebben en dat is jammer om te zien. Laurent Lafitte en Mélanie Laurent zijn niet onverdienstelijk in hun rollen als broer en zus en de film bevat de confrontaties die je verwacht, maar toch weet het als geheel niet helemaal te overtuigen.