Acteur, actrices (en natuurlijk ook regisseurs) hebben buiten hun bestaan gerelateerd aan films ook een dagelijks leven. Vroeger hadden de grote studio’s die de sterren onder contract hadden staan de mogelijkheid om het imago van die sterren naar eigen inzicht te vormen zodat ze populair zouden zijn (en blijven) bij het publiek. Wanneer een acteur of actrice nu iets verkeerds zegt of een misstap maakt weet de hele wereld het binnen een paar uur. Of dat nu Tom Cruise is die op een bank staat te spring, Mel Gibson of Christian Bale die iemand uitschelden of een celebrity die dronken achter het stuur aangehouden wordt, de kans is groot dat je er iets over hoort.
Dit zette me aan het denken en ik vroeg me af:
Heeft wat een acteur/actrice in z’n dagelijks leven doet invloed op je kijkgedrag?
Persoonlijk interesseert het me niet zo wat ze doen wanneer ze niet op het grote doek verschijnen. Zolang ze er in slagen om op het grote doek me te vermaken of te verbazen zal ik hun films waarschijnlijk wel blijven kijken. Ik kan in ieder geval geen voorbeeld noemen van een acteur of actrice waar ik geen films meer van kijk vanwege iets wat ze in hun eigen leven hebben gedaan. Waarom zou ik daar een oordeel over moeten vellen, dat zie ik niet als mijn taak.
Heeft wat een acteur/actrice in z’n dagelijks leven doet invloed op je kijkgedrag?
Dat heeft nul komma nul invloed bij mij. Dat ligt ook bij mij meer aan de acteerprestaties dan aan hun dagelijkse leven.
Het zou in principe niet moeten uitmaken en dat is zoals ik ook schreef meestal niet het geval, maar ik moet wel toegeven dat na al het nieuws rond Bill Cosby ik van hem eigenlijk geen materiaal meer hoef te zien….dat is op het moment de enige uitzondering daarop.
Wat acteurs en actrices doen in hun privé-leven moeten ze zelf weten, dus dat heeft geen invloed op mijn kijkgedrag 🙂
Heel duidelijk 🙂
Heeft ook geen invloed op mijn kijkgedrag, maar ik kijk geen interviews! Soms zie je in interviews toch wel een beetje het karakter van een acteur of actrice en het zorgt er soms wel voor dat ik anders naar een persoon kijk. Maar dan heeft het nog steeds geen invloed op mijn kijkgedrag, want het gaat immers om de rol die zij of hij speelt.
Interviews kijk ik eigenlijk ook maar zelden, vind het ook niet zo veel toevoegen. Tenzij het iets is als Inside the Actors Studio, dat is meestal wel leuk om te zien.
Het verandert wel mijn beeld van een bepaalde acteur of actrice, maar het verandert niet zozeer mijn kijkgedrag. Misschien indirect, als bepaald gedrag ertoe leidt dat ze minder gecast worden in nieuwe films.
Klopt, er zijn inderdaad studio’s die bepaalde acteurs/actrices daardoor minder snel zullen casten. Maar het acteerwerk zelf is denk ik toch het belangrijkste. Zo staat Bruce Willis bekend om z’n niet zo vriendelijk houding (tijdens interviews en op sets), iets dat me in principe niet echt uitmaakt, maar als je kijkt naar hoe hij z’n rollen speelt de laatste jaren zie ik vaak geen reden meer om films met hem een kans te geven. Hij ziet er bijna altijd verveeld uit.
Ik ben geneigd om te zeggen dat het voor mij niet uit maakt maar dat is slechts voor 50% waar. Laat ik vooropstellen dat beroemdheden vooral moeten doen waar ze blij van worden en of het nu Tom Cruise is die op de bank springt bij Oprah of een Wendy van Dijk die dan al wel of niet met haar neus in de coke hangt.
Wel is het zo dat ik op een acteur / actrice af kan knappen wanneer deze bot is geweest naar mijzelf. Prima voorbeeld hiervan is Michael Biehn die ik een keer ontmoette op Weekend of Horrors in Bottrop. Hij vraagt geld voor een handtekening maar kon nog eens niet de moeite nemen om zijn boek weg te leggen. Ja, dan heb ik het wel even helemaal gehad met zulk soort diva gedrag en dan kan ik niet meer onbevangen naar The Terminator kijken zonder aan dit voorval te denken.
Begrijpelijk, ik zou het inderdaad ook niet waarderen als een acteur zich zo gedraagt. Je verdient er geld mee, dus waardeer ook dat mensen bereid zijn iets te betalen.
Ik zou willen zeggen van niet, maar ik denk dat het onbewust toch een beetje invloed op ons heeft. Als een acteur goed is, dan zal ik dat altijd durven erkennen. Ik denk echter wel dat als iemand racistisch, discriminerend of zwaar denigrerend in het nieuws komt dat ik toch zoiets zou hebben van ‘dit is een beetje jammer en geeft mij wel een andere kijk op jou’. Het maakt acteurs natuurlijk veel minder sympathiek en kan ervoor zorgen dat je een film met de desbetreffende acteur sneller links laat liggen. Maar ik kan het ook naast mij neerleggen. Een goed voorbeeld vind ik een muzikant als Kanye West. Zijn muziek kan ik erg waarderen, maar in real life is hij natuurlijk een fucking asshole. Althans, hoe hij zichzelf weergeeft in de media. Het gaat dus toch ook wel om het werk dat geleverd wordt. Als dat gewoon goed is, laat ik mij in ieder geval veel minder snel verleiden om mij druk te maken om de shenanigans die zij uitspoken als zij niet op de set of in de studio staan.
Kanye West is inderdaad een perfect voorbeeld, muzikaal is het één van de weinige rappers (in mijn ogen) die telkens weer vernieuwende dingen doet, terwijl hij inderdaad zoals hij in het nieuws komt iemand is waar je waarschijnlijk niet al te veel tijd mee zou willen doorbrengen.
Pingback: Vraag van de week: Zouden filmliefhebbers ook acteurs/regisseurs moeten boycotten? | De Filmkijker