Malcolm (Shameik Moore) is een middelbare scholier die goede cijfers haalt, maar dat betekent in de wijk waarin hij woont, Inglewood, niet automatisch dat hij succesvol zal zijn in z’n leven. Z’n route naar huis alleen al is een waar mijnenveld, waarbij hij diverse bendes moet zien te ontwijken. Samen met z’n vrienden Diggy and Jib (Kiersey Clemons en Tony Revolori (Grand Budapest Hotel)) vallen ze altijd op.
Ze noemen zichzelf geeks en zijn grote fans van jaren negentig hip hop. Ze luisteren niet alleen naar de muziek, maar kleden zichzelf ook in de mode van die tijd. Malcolm wordt aangesproken door een lokale dealer, die hem vraagt wat berichten door te geven aan een meisje dat hij leuk vindt en wordt daardoor voor een feestje uitgenodigd. Daar gebeurt iets waardoor z’n leven op z’n kop gegooid wordt: Hij moet een tas vol met drugs verkopen en komt daarbij in diverse gevaarlijke en bijzondere situaties terecht.
Je moet van Dope echter geen film verwachten die zich richt op drama. Dit is eerder een luchtige komedie, met regelmatig vreemde karakters en situaties waar het drietal zich uit vrij moet proberen te worstelen en dat wordt vol energie naar het scherm gebracht. Qua gevoel zijn er vergelijkingen te trekken met een film als Superbad, omdat opgroeien en je eigen identiteit vinden (met de nodige humor) hier aanwezig is, maar dan in een blender gestopt met de door hip hop geïnspireerde komedies uit de jaren negentig.
Het is die combinatie die de film een unieke (als we toch over jaren negentig hebben) “flavor”. Het is ook verfrissend om te zien dat de hoofdpersonages niet de standaard types zijn die je zou verwachten. Malcolm is nerdy, maar weet zijn kennis te gebruiken om zich uit situaties te redden door anderen te slim af te zijn of gebruik te maken van bepaalde vooroordelen. Regisseur Rick Famuyiwa is zelf in de buurt waarin hij filmt opgegroeid waardoor hij duidelijk z’n eigen stempel op het geheel heeft gezet. Het maakt van Dope een film die ondanks een aantal bekende elementen origineel aanvoelt.
Het toeval wil dat wij op 4 november een post over drugs hebben geprogrammeerd. Geen luchtige films zoals Dope, maar oudere films. Ben eigenlijk wel nieuwsgierig naar deze film. Coming of age films spreken mij altijd aan en als er ook nog sprake is van originaliteit dan ben ik van de partij.
Het is een leuke, luchtige film dus zou zeker aanraden ‘m te proberen.
Veel goede dingen over gehoord en gelezen. Wilde er eigenlijk voor naar de bios maar daar was ie al weg voordat ik het merkte.
Ja, dat is af en toe wel eens frustrerend. Ik had dat eerder dit jaar met Victoria, die ik echt nog heel graag wil zien (een film van meer dan 2 uur die in één shot (zonder trucjes) is opgenomen)
Het is eigenlijk echt schandalig dat ik deze nog niet heb gezien. Ik ben precies de doelgroep waar deze film voor is gemaakt. Ik ben een hip-hopliefhebber en behoor denk ik wel tot dezelfde subcultuur. Deze dudes zouden zo boys uit mijn vriendengroep toen ik rond die leeftijd was kunnen zijn. Ik hoor hier ook van iedereen in mijn omgeving, en nu door je recensie, van dat Dope een goede film is. Ik ga het zeker deze week nog kijken. Moet!
Ja, dat kan ik me inderdaad wel voorstellen. Zeker eentje die je dan een kans moet geven en als je van jaren negentig hip hop houdt ook meteen die Stretch & Bobbito documentaire kijken (publiceer ik donderdag een recensie over).