Beasts of No Nation (2015) – Recensie

Alhoewel ik een brede filmsmaak heb is het horror genre er eentje die ik eigenlijk links laat liggen. Ik hou er simpelweg niet van om mezelf vrijwillig oncomfortabel te laten voelen, die behoefte ontbreekt me gewoon. Geef mij maar een goede actiefilm of heerlijke documentaire, daar vermaak ik me prima mee. In dat opzicht heeft Netflix een ruim aanbod en is het bedrijf de laatste jaren uitgegroeid tot een aanbieder van veel films en series die de moeite waard zijn. Om er voor te zorgen dat ze HBO voor bleven zijn ze ook hun eigen series gaan maken, met veel succes (denk aan Orange is the New Black of House of Cards).

Beasts of No Nation is hun eerste “feature” film, die in Amerika niet alleen op hun eigen service uitkwam, maar op dezelfde dag ook in een beperkt aantal bioscopen te zien was. Alhoewel Netflix normaal geen cijfers vrijgeeft waren ze er bij deze film trots op om te melden dat hij al drie miljoen keer bekeken is. Maar omdat het aantal kijkers geen garantie is van een goede film (denk maar aan Transformers) is het de vraag of Beasts of No Nation een eerste geslaagde stap is in de filmwereld door Netflix.

De film speelt zich af in Afrika, waar de jonge Aku (Abraham Attah) een vredig leventje leidt. Hij probeert af en toe samen met z’n vrienden iets te verkopen aan de soldaten die de vrede bewaren, maar heeft maar weinig zorgen. Dat verandert echter wanneer de rebellen z’n dorp binnentrekken en hij ziet hoe bijna iedereen die hij kent wordt vermoord. Hij weet echter te ontsnappen en in de jungle loopt hij de rebellengroep onder leiding van Commandant (Idris Elba) tegen het lijf. Angstig en onzeker wordt hij opgenomen in de groep waar hij zich zal moeten bewijzen als kindsoldaat en waarbij z’n onschuld snel plaats maakt voor overlevingsdrang, waarbij niets of niemand een obstakel is.

 Dat er in oorlogen verschrikkelijke dingen gebeuren verbaast niemand, maar de manier waarop regisseur Cary Joji Fukunaga (True Detective) dat in beeld brengt, vanuit het oogpunt van een kind maakt elke gebeurtenis des te schokkender. Een voorbeeld is een moment waarbij Aku, overigens zeer goed gespeeld door Attah, een machete in z’n hand gedrukt krijgt en opgedragen wordt een onschuldige man er mee te vermoorden. Idris Elba zet Commandant neer als een efficiënte leider, die door middel van inspirerende speeches en meedogenloze keuze, z’n troepen constant gemotiveerd houdt om alles te doen wat hij hen opdraagt, hoe verschrikkelijk ook.

Ik mag dan misschien niet van horror houden, maar Beast of No Nation laat beelden zien die angstaanjagender zijn dan de engste horrorfilm, omdat je weet dat de situaties in deze film daadwerkelijk voorkomen en dat is een zeer beangstigende gedachte.