Hoe groot is jouw verlangen naar vlees? Ben je iemand die elke dag een stukje vlees moet eten omdat je anders het gevoel hebt dat je niet echt gegeten hebt? Voor Marijn Frank (bekend van de Keuringsdienst van Waarde) blijkt dat verlangen zeer sterk te zijn. Zo sterk dat ze volgens een MRI-scan meer aan vlees dan aan sex denkt (meteen een waarschuwing dat deze documentaire daarbij zeer expliciete foto’s van sex laat zien). Ze wil die obsessie begrijpen, helemaal omdat ze er samen met haar partner voor heeft gekozen haar dochter geen vlees geeft. Haar “relatie” met vlees is complex en in deze documentaire gaat ze op onderzoek uit.
Dat doet ze op diverse manieren, waarbij de belangrijkste is om oog in oog te staan met de realiteit van vlees: het dood maken van een dier. Daarvoor wil ze stage doen bij een slachterij zodat ze heel het proces ziet en ze ook zelf een dier om het leven brengt. Wanneer ze ziet hoe een koe wordt neergeschoten wordt het haar bijna te veel, ze is angstig, durft amper te kijken en twijfelt of ze zelf ooit de trekker zal durven overhalen. Tegelijkertijd bezoekt ze regelmatig een psycholoog om te praten over haar gevoelens over vlees en haar ervaringen in het slachthuis. Een chef-kok die gespecialiseerd is in het bereiden van kwaliteitsvlees van bijzondere rassen (en daardoor er voor zorgt dat deze niet uit zullen sterven) laat haar proeven hoe lekker dat vlees is.
Het resultaat is een documentaire die ingaat op een kant van vlees waar we normaal eigenlijk liever niet aan denken. Dat is soms confronterend, maar ook humor is aanwezig. Zo is Frank diverse malen te zien in droomscenes waarbij ze bijna erotische ervaringen heeft met vlees, waarbij de vetten langs haar mond lopen of ze helemaal bedekt wordt met plakken worst. Deze film informeert, maar doet dit met een zeer persoonlijke insteek. Daarbij is de camera voornamelijk op haar gericht, waarbij de echt confronterende beelden zoals het moment dat een koe daadwerkelijk doodgeschoten wordt niet getoond worden. De emotie die ze er bij heeft is duidelijk, maar daardoor is de emotie bij de kijker net iets minder direct. Toch is Vleesverlangen een documentaire met een duidelijke boodschap en die je toch even stil doet staan voordat je in dat lekkere stukje vlees hapt.
Lijkt me vet. 🙂
Waar heb je deze gezien?
Hij draait op het moment tijdens IDFA en vanaf 3 december in meer bioscopen. Zelf heb ik ‘m dankzij de distributeur kunnen kijken.
Klinkt interessant, al weet ik niet of ik na het zien van deze docu dan nog vlees wil eten en ik heb al kip nuggets moeten opgeven na het zien van Cooties. 😉
Hahaha, ik denk als je zo’n documentaire niet durft te kijken dat je dan eigenlijk ook geen vlees moet eten, uiteindelijk gebeurt dit toch echt voordat zo’n lekker stukje vlees op je bord terecht komt.
Hier sta ik wel voor open. Jaren geleden ook een documentaire gezien over de vleesindustrie waarin geen woord wordt gesproken maar waarbij je alleen maar de afschuwelijke beelden ziet. Ik weet alleen niet zo snel de titel meer voor de geest te halen.
Oh ja, ik heb die documentaire niet gezien, maar weet wel welke je bedoelt. Is het Our Daily Bread?