Turbo Kid (2015) – Recensie

Het valt me op dat de invloed van de jaren tachtig dit jaar veel terug te zien is in verschillende films. Zo was er een aantal maanden geleden natuurlijk het fantastische Kung Fury, maar ook de hilarisch Computer Show maakt gebruik van de stijl van die jaren. En nu is er dan Turbo Kid, met z’n Laserdisc opening, synthesizer muziek en budget feel. Gaat het hier om “style over substance” of is het toch een film geworden die je niet mag missen?

In de toekomst, het jaar 1997 om precies te zijn, is de wereld er slecht aan toe na een nucleaire oorlog. Iedereen probeert in deze gevaarlijke setting te overleven. Zo ook The Kid (Munro Chambers), die een groot fan is van Turbo Rider comics en zich heeft aangekleed als z’n grote held uit deze strips. Hij heeft een veilig onderkomen voor zichzelf gecreëerd en weet precies welke plekken veilig voor hem zijn. Constant op zoek naar voedsel en water ontmoet hij de vreemde Apple (Laurence Leboeuf), die hem min of meer dwingt om vrienden te zijn. De slechterik in het gebied is Zeus (Michael Ironside), die met z’n gevaarlijke handlangers een groot gevaar vormt voor iedereen. Wanneer Apple wordt ontvoerd besluit Kid haar te gaan redden, waardoor hij een onzekere toekomst tegemoet gaat, weg uit z’n veilige gebied.

 Turbo Kid is een film die zich onderdompelt in z’n inspiratie van de jaren tachtig, iets dat je in elk aspect terugziet. De film heeft de look en feel van een “straight to video” release, met goedkope sets en af en toe lachwekkend slechte effecten, maar het werkt en maakt het een genot om naar te kijken. De film lijkt sterk op Mad Max, maar dan op BMX-fietsen.

Ledenmaten vliegen door de lucht en bloed vloeit rijkelijk, maar het is zo “over the top” en af toe expres bizar gedaan dat het nergens “gory” wordt. Het is juist vaak de bron van humor, zoals de manier waarop Zeus bijvoorbeeld informatie van iemand wil hebben en een stukje van z’n ingewanden vast heeft gemaakt aan een fietswiel. Wanneer degene meteen de informatie geeft besluit Zeus toch die fiets te gebruiken omdat het heel veel tijd had gekost om het te prepareren. De film heeft veel van dat soort momenten en in combinatie met de sfeer en een verhaal dat ook zeker vermakelijk is, is Turbo Kid een tripje naar de videotheek waard, om maar in jaren tachtig sfeer te blijven.