The Good Dinosaur is het verhaal van een jongen en z’n hond. Alleen is de jongen hier de hond en is de hond…eeehmm…er niet. Pixar’s nieuwste film speelt zich af in het verleden en laat zien wat er mogelijk gebeurt zou zijn als de dinosaurussen 65 miljoen jaar geleden niet uitgeroeid zouden zijn door een komeet. Dat levert een film op die tegelijkertijd prachtig als frustrerend is.
De dinosaurussen hebben zich geëvolueerd en blijken dan te kunnen praten en leven als boeren. Ze verbouwen maïs en wonen in een huis. Toch is het leven nog hard en loopt de familie waar de film zich op focust niet genoeg te kunnen verbouwen om de winter te overleven. Wanneer er dan ook nog eens ongedierte hun voorraad aanvreet krijgt de jongste dinosaurus, Arlo, de taak om het te vangen en dood te maken. Arlo is echter van het gezin de jongste en de zwakste. Hij is snel bang en is met z’n slungelige lichaam niet altijd even handig. Wanneer hij zijn taak echter niet voltooid en het ongedierte (een mensenkind) ontkomt trekt hij er op uit en belandt hij ver van huis. Hij moet samen met het jongetje weer thuis zien te komen, om z’n familie te helpen.
Na eerder dit jaar Inside Out te hebben uitgebracht is, is The Good Dinosaur de twee film binnen een jaar. M’n verwachtingen waren hoog, aangezien Inside Out echt een fantastische film is. The Good Dinosaur weet echter niet hetzelfde hoge nivo te bereiken. De productie was problematisch en de eerste regisseur werd van het project afgetrokken en het verhaal werd opnieuw geschreven. Toch is het eindresultaat een film die nog steeds niet helemaal werkt. De toon varieert sterk, waarbij de film soms erg donker of eng is (zeker voor de jongste kijkers) en het centrale concept, namelijk dat Arlo zich moet bewijzen ook niet echt gerealiseerd wordt. De karakters die hij op z’n reis tegenkomt maken maar weinig indruk en het bespelen van de emoties, iets waar Pixar toch wel meester in is, wil hier ook niet helemaal lukken. Bepaalde dramatische momenten voelen te geforceerd aan.
Toch is het niet allemaal negatief. De band tussen Arlo en de jongen is op een leuke wijze gerealiseerd en omdat de jongen niet kan praten wordt er veel emotie en communicatie via gebaren en blikken gedaan. De fysieke humor (zoals wanneer Arlo vruchten uit een boom wil eten waar hij niet bij kan komen) is leuk. Waar The Good Dinosaur indruk weet te maken zijn de achtergronden. Als je de “cartoony” karakters weg zou denken dan zou je waarschijnlijk in staat zijn anderen te overtuigen dat het hier om een natuur documentaire gaat. De landschappen zijn uiterst gedetailleerd uitgewerkt, met duizenden bomen en grote rotspartijen en realistisch water.
The Good Dinosaur is geen slechte film maar voelt wel aan als een film die misschien meer ontwikkeltijd nodig had om alles helemaal uit te kristalliseren. De verschillende onderdelen en verhaalmomenten sluiten niet altijd goed op elkaar aan waardoor ik met gemengde gevoelen de bioscoopzaal verliet.
Ik ga hem dit weekend zien, ik ben benieuwd.
Kijk uit naar je recensie!
Hmm, niet super positief, maar positief genoeg voor mij, haha! Dino’s zijn liefde en ik kan dan ook niet wachten om deze film te gaan kijken ^^
Ja, maar na Inside Out waren m’n verwachtingen misschien ook wel te hoog. Geniet van het kijken van deze film Lieke!
Ik heb Inside Out nog steeds niet gezien. Laat ik die maar eerst een kans geven voordat ik aan The Good Dinosaur begin.
Dan zou ik inderdaad aanraden om Inside Out te kijken, ik kan al verklappen dat die heel hoog in m’n top 10 van dit jaar staat.
Heb er toch wel van genoten al moet ik eerlijk zeggen dat ik wel één van de minste Pixars is. En dat zegt veel over de kwaliteit van die studio.
Cars blijft wat mij betreft de minste, maar dit is er eentje die ik niet zo snel nog een keer zou kijken…dus ben het wel met je eens.