Alhoewel ik de natuur prachtig vind, ben ik toch echt een stadmens. Dus het is heerlijk om lekker door de natuur te wandelen, maar aan het einde dag wil ik dan wel in een luxe hotel slapen en niet in een tentje. Ik heb ooit wel eens in een hangmat in een hutje geslapen, maar ik was altijd weer blij om aan de terugreis naar een echte woning te beginnen. De hoofdpersoon in deze Franse film heeft al dat comfort niet nodig en leeft het liefst van en in de natuur.
Philippe Fournier (Mathieu Kassovitz) leeft samen met z’n vrouw en drie zonen in een caravan die midden in de natuur staat, weg van de consumptiemaatschappij. De film opent op het moment dat hij even met z’n auto een boodschap gaat doen. Z’n vriendin pakt dan de koffers, de drie zonen en wordt opgepikt. Ze wil weg bij Philippe en vlucht naar haar ouders. In afwachting van de scheiding treffen de twee een afspraak. Wanneer Philippe twee zonen meeneemt voor een korte vakantie neemt hij een drastisch besluit: Hij brengt z’n zonen niet meer terug en zal ze in de natuur opvoeden. Wanneer hun moeder merkt dat haar zonen niet terugkomen stapt ze naar de politie. Het is een zoektocht die vele jaren zal duren.
Het verhaal van Vie Sauvage is echt gebeurd en het is begrijpelijk dat ouders alles willen doen om hun kinderen gelukkig te maken, op te voeden en bij ze te kunnen zijn. Toch is dit wel heel extreem en moet je sterk in je schoenen staan om op die manier te kunnen leven. Dat lukte de Philippe Fournier dan ook lange tijd. De film is echter objectief te noemen, alhoewel de focus op de vader ligt, en lijkt meer de gebeurtenissen vast te leggen dan er ook een oordeel over te vormen. Toch vraag je je als kijker wel af of wat Philippe doet wel het beste is voor de twee jongens. Zullen ze als ze opgroeien hun plek in de maatschappij kunnen vinden? Vie Sauvage is geen spectaculaire film die volzit met momenten die je zullen bijblijven, maar laat je wel denken over de mogelijkheden tot het leven op een andere manier. Het is misschien niet iets waarvoor ik zelf zou kiezen, maar ook die manier van leven heeft zo z’n charmes.
Klinkt interessant! Heftig ook wel, het is inderdaad een vrij extreem onderwerp. Ik ga hem toch even opschrijven!
Ja, het inderdaad een extreme reactie en nog vreemder te weten dat dit waargebeurd is.
Ik ben wel nieuwsgierig!
Dan moet je het zeker een kans geven.
Ik sluit me bij bovenstaande reacties aan. Het uitgangspunt klinkt interessant genoeg om een kijkbeurt te rechtvaardigen.
Het is geen film met veel spektakel, maar meer een soort karakterstudie van hoe iemand z’n ideeën wil behouden, ook al staan die los van de maatschappij.