Film is soms een krachtig medium om bepaalde ideeën of situaties op gevoelige en doordringende wijze over te brengen aan anderen. Het kan ogen openen door licht op het donkere verleden van een land te schijnen (denk bijvoorbeeld aan The Act of Killing) of veranderingen veroorzaken (zoals Blackfish deed). De afgelopen jaren waren er in verschillende land in het Midden Oosten revoluties, die niet allemaal het gewilde resultaat hebben bereikt, maar wel de wereld liet zien wat de kracht kan zijn als iedereen z’n stem laat horen. Tunesië behoorde ook tot die landen en het is de plek waar deze film zich afspeelt, aan de vooravond van de Tunesische Jasmijnrevolutie.
Farah (Baya Medhaffer) is 18 jaar en heeft net haar middelbare school afgerond. Ze gaat stiekem om met Bohrène (Montassar Ayari), een oed-speler in haar band die eerst covers speelde, maar langzaam meer gewaagde, underground muziek gaat maken. De teksten zijn provocerend en die zijn in het Tunesië van 2010 genoeg reden om goed op te letten, want je kan er voor worden opgepakt. Farah is echter onverschrokken, ook wil haar bezorgde moeder (Ghalia Benali) haar dwingen om te stoppen. Als jonge vrouw wil Farah zichzelf ontplooien en zich uitdrukken zoals zij dat wil, maar is dat wel zo verstandig?
As I Open My Eyes weet op subtiele wijze de cultuur van Tunesië neer te zetten. Het laat zien hoe er tegen vrouwen wordt aangekeken en wat de gevaren zijn als je opvalt. Daarnaast is het ook een film die gaat over prille liefde, creativiteit, vertrouwen en vrijheid van meningsuiting.
Initieel zijn de onderlinge relaties tussen personages niet altijd even duidelijk, maar naarmate de film vordert verandert dat. Dit is de eerste filmrol van Baya Medhaffer, die overtuigend spel neerzet en prachtig kan zingen. Ook Ghalia Benali, zanger, zet de moeder van Farah neer als een vrouw die veel om haar dochter geeft, maar soms te ver kan gaan bij het afdwingen van zaken. Ik kan me goed voorstellen dat As I Open My Eyes een film is die een aantal jaren geleden waarschijnlijk niet gemaakt had kunnen worden en het is het bewijs dat een revolutie grote (en kleine) veranderingen teweeg kan brengen zodat boeiende verhalen kunnen worden verteld.
De film is op 30, 31 januari en 6 februari te zien tijdens het IFFR.
Klinkt nog best wel interessant deze film. Wij gaan naar Neon Bull komende maandag. Ook erg benieuwd naar. Jij nog andere films op het programma staan?
Was m’n eerste keer bij het IFFR maar was een leuke sfeer. De regisseur en hoofdrolspelers waren aanwezig voor een Q&A. Zou nog wel naar andere films willen gaan maar praktisch komt dat niet zo goed uit. Veel plezier maandag!