Naast het bloggen hebben we allemaal een baan of een studie die waarschijnlijk maar weinig te maken heeft met films. Het betekent dat we een hoop expertise over een ander onderwerp hebben. Die kennis heeft misschien geen connectie met onze hobby, maar het kan je wel afleiden wanneer je weet dat iets niet goed geïmplementeerd is in een film, een onnauwkeurigheid die je opvalt als je veel ervan weet.
Zelf werk ik al een aantal jaar in de IT en daardoor stoor ik me het meest aan de manier waarop computers en de interfaces in films (en TV series) er uit zien. Nog steeds is het vaak zo dat ze bij elke toetsaanslag piepen (stel je voor dat je dat constant zou horen als je zit te bloggen) en dat de mensen die er achter zitten, ook al hebben ze niet veel kennis, in staat zijn om het onmogelijke te doen. “Kan je het meest beveiligde netwerk ter wereld binnen komen? Natuurlijk! Geen probleem, geef me even twee minuten.” Dit betekent niet dat het af en toe niet realistisch is (denk bv. aan Mr.Robot), maar over het algemeen is het allemaal te gelikt en dat kan me soms wel voor een moment uit een film halen.
De vraag van deze week is:
Welke onnauwkeurigheden in films kan je je aan storen op basis van je eigen kennis?
Ik kan mij ontzettend storen in films waarin ze in het land waar het zich afspeelt, niet de taal spreken uit dat land. Ik snap dat nooit zo goed. Heeft dat land geen goede acteurs dan? Of willen ze een zo een groot mogelijk publiek bereiken? Ik gok het laatste. Een film als Schindler’s list had ik anders nog beter gevonden.
Dat is inderdaad een goede en dat heeft zeker met een groot publiek te maken. Hier vinden we het niet erg om ondertitels te lezen, maar in Amerika is dat een stuk minder (wat ook de diverse remakes van “buitenlandse” films verklaart). Vraag me wel af wat dan je mening is van de manier waarop ze het destijds deden bij een film zoals The Hunt for Red October waarbij Sean Connery aan het begin van de film Russisch praat en terwijl hij dat doet de camera langzaam op ‘m inzoomt en hij de transitie naar Engels maakt? Voor mij is dat zo’n momentje dat wat mij betreft erg goed gedaan is.
Ik trek het heel slecht als de acteurs en/of de figuranten uit de maat dansen. Daarnaast hebben films ook nog wel eens de neiging om figuranten op feestjes en concerten in films zo verschrikkelijk uit hun dak te laten gaan dat je het idee krijgt dat ze naar andere muziek aan het luisteren zijn dan ik zelf.
Dat kan ik me goed voorstellen. Volgens mij nemen ze dat soort dingen ook vaak zonder muziek op wat wel een verklaring daarvoor is.
Ik kan me vooral enorm ergeren aan continuïteitsfouten. Andere zaken vergeef ik nogal snel, als het in het belang van de film is.
Af en toe vallen ze me op, maar over het algemeen zie ik ze niet.
Ik kan me zelf meestal niet aan dit soort dingen storen, maar mijn vriend heeft er nogal een handje van bij gevechten met wapens of ontploffingen te roepen hoe onrealistisch het allemaal wel niet is. Zo van: “Ja hallo, zijn kogels zijn al lang op”. Verder kan ik me alleen wel eens storen aan het slechte paardrijden van (sommige) acteurs. Als je eenmaal weet hoe dat moet, zie je het zeker dat sommige acteurs toch wat onhandig te werk gaan haha.
Hahaha, ja dat zijn inderdaad bekende frustraties als je er echt op gaat letten. Interessant van het paardrijden! 🙂
Ik kan er altijd slecht tegen als verhaallijnen niet afgemaakt worden. Ik hou niet van losse eindjes, begin er dan gewoon niet aan! Iets wat mij nooit opvalt, maar waar ik veel mannen vaak over hoor, is dat het geluid van auto’s of motors niet klopt met het type dat je in beeld ziet… Ik hoor zelf het verschil niet 😉
Dit herken ik echt totaal niet. Inception als voorbeeld, wauw, hoe lang je daarover kan discussiëren. Als het open einde goed is neergezet dan kan dit naar mijn idee een absolute meerwaarde zijn. Dit geeft ruimte voor je fantasie.
Ja, dat van auto’s valt me af en toe ook op, vooral piepende banden of een zwaarder motorgeluid dan de auto die je ziet.
Wat betreft de verhaallijnen die niet af worden gemaakt is dat iets waar ik me soms aan kan storen.
Ik sluit me aan bij de opmerking van de protagonisten. Schindlers list is een meesterwerk, maar het Engels met af en toe overdreven accenten is storend. Een ander voorbeeld voor mij is Novecento. Ik heb deze altijd in het Italiaans gezien en dat is prima, de film speelt zich af in Italië ( OK even wennen Robert de Niro en Donald Sutherland in het Italiaans, het zijn niet hun eigen stemmen). Een paar jaar terug was er een versie op TV met Engelse synchronisatie. Die vond ik gewoon tenenkrommend.
Als je eenmaal iets gewend bent dan kan het op een andere manier zien irritant zijn. Zelf heb ik dat met Ghibli films, die zie ik toch het liefst met de Japanse stemmen.
Ik stoor me er wel eens aan dat psychologen alleen maar worden neergezet als iemand met wie je alleen praat of iemand die alleen vraagt “how do you feel about that?” We doen nog meer hoor! 🙂
Nee, is dat niet zo? 😉
De meeste zijn wel genoemd maar ik kan het ook moeilijk hebben wanneer bijvoorbeeld in oorlogsfilms Duitsers Engels met een accent gaan praten. Waarom niet de originele taal? Ik begrijp de commerciële keuzes wel maar irritant is het ook.
Verder zijn ook continuiteitsfouten een doorn in het oog. Zit je bijvoorbeeld Smeris te kijken (opgenomen in ‘mijn’ stad) en zie je ze ergens rijden waar dat totaal niet kan gezien de voorgaande momenten.
Ook gaat het opvallend vaak mis bij het roken van een sigaret in een film of TV serie. Dat zorgt ook altijd wel voor afleiding als iemand net een sigaret op steekt en in het volgende shot de helft ervan al verdwenen is.
Ja, als je een stad kent dan kan dat inderdaad frustrerend zijn, had ik destijds met die Jackie Chan film.
Sigaretten zijn inderdaad ook een bron van continuïteitsfouten.