Grandma (2015) – Recensie

Wijsheid komt met de jaren, althans dat is het gezegde. Maar voor Elle (Lily Tomlin) is dat maar de vraag. Ze heeft geen goed contact meer met haar dochter, heeft net haar relatie met haar vriendin verbroken en heeft alleen nog maar geld voor haar basisbehoeften. Ze was ooit eens succesvolle schrijfster, maar publiceert al tijden niet meer. Geheel onverwacht verschijnt haar kleindochter Sage (Julia Garner) bij haar op de stoep met de vraag of ze geld kan lenen. Na even doorgevraagd te hebben blijkt ze het geld nodig te hebben voor een abortus waarvoor ze in de middag een afspraak gemaakt heeft. Oma Elle mag dan misschien het geld niet hebben, maar ze besluit er samen met haar kleindochter een aantal bezoeken te brengen om het bij elkaar te krijgen.

Lily Tomlin is acteert al een lange tijd en dat is iets wat je duidelijk ziet in het gemak waarop ze Elle neerzet. Een no nonsense dame die niet opgeeft en haar mannetje kan staan. Of dat nu is tegen het vriendje van Sage die haar zonder respect behandelt of een voormalige liefde. Naarmate de film vordert kom je meer te weten over Elle en krijgt ze steeds meer diepgang en die gelaagdheid maakt deze film zo fascinerend.

 Grandma is ook een film die, ondanks het serieuze onderwerp, regelmatig geslaagde grappen maakt zonder dat deze gemaakt aanvoelen. De dialogen zijn uiterst scherp, de acteurs zetten solide rollen neer en dat maakt het zo’n plezier om naar te kijken. Het is een kleine film met veel hart die gaat over relaties en onopgeloste problemen en hoe één gebeurtenis daar effect op kan hebben in zowel positieve als negatieve zin. Alhoewel m’n verwachtingen van tevoren niet al te hoog waren was dit uiteindelijk een erg positieve verrassing.