Jeux d’Enfants (2003) – Recensie

Liefde kan prachtig zijn en de band die tussen twee individuen gevormd worden zo bijzonder dat je beide voelt dat je iets hebt dat uniek is. Van Jeux d’Enfants (of Love Me If You Dare) had ik gehoord dat de twee hoofdpersonages een hele bijzondere band hadden en het is een film die al (te) lang op m’n “to watch” lijst stond. Dat is ook de reden dat ik ‘m op m’n Blindspot lijst zette. Na het zien van de film kan ik alleen maar beamen dat Julien (Guillaume Canet) en Sophie (Marion Cotillard) iets hebben wat ik nooit eerder gezien heb en het een film was die erg veel indruk maakte.

De twee ontmoeten elkaar al op jonge leeftijd. Sophie wordt door iedereen uitgelachen en wanneer Julien dit ziet besluit hij daar iets aan te doen. Vanaf dat moment spenderen de twee veel tijd samen en dagen elkaar constant uit. Julien heeft namelijk een tinnen doosje van z’n zieke moeder gekregen dat erg veel voor hem betekent en als Sophie deze heeft moet hij een uitdaging doen voordat hij ‘m terug krijgt. Daarna gaat het andersom. De uitdagingen beginnen relatief klein, zoals kattenkwaad uithalen in de klas of in je broek plassen in het kantoor van de schooldirecteur, maar wanneer ze ouder worden, worden ook de uitdagingen steeds extremer en ze spelen ook met elkaars gevoelens. De twee zijn echter niet bereid om te stoppen met spelen en de vraag is hoe ver ze uiteindelijk zullen gaan.

 Als je op basis van de foto’s het idee hebt dat dit een leuke romcom is die er qua stijl een beetje uitziet als Amélie, dan heb je maar voor de helft gelijk. De look doet denken aan Amélie, maar de humor in deze film is zeer donker en niet voor iedereen. Zelf was ik echter helemaal verkocht door het spel van zowel Canet als Cotillard en werd ik net zo geraakt als de twee karakters die ze spelen. Je voelt die band en snapt waarom ze die connectie hebben en hoe bizar het spel dat ze doen ook is, dat juist dat hen met elkaar verbindt. De wereld is hun speeltuin, ook als het speelgoed steeds gevaarlijker wordt. Door de overtuigende sets en kleding wordt duidelijk in welke levensfase ze zich bevinden en voel je het verloop van tijd. Een aantal shots in deze film springen er uit, zoals één waarin Julien achterover in een plas valt. Dat soort momenten, gecombineerd met het goed geschreven verhaal resulteren in een film die ik meteen nog een keer wilde kijken en dat gebeurt me niet vaak.