The Lunchbox (2013) – Recensie

Films die zich in het nu afspelen hebben vaak het probleem dat wanneer er communicatie is tussen personages dat dat direct en snel is. Als het niet face-to-face is sturen ze elkaar wel een chatbericht of tweet. Het is allemaal vluchtig en draait om instant gratification. Ook als filmgaand publiek zijn we dat gewend. Niet alleen in de interacties op het scherm, maar ook in de snelheid waarmee een verhaal vertelt wordt. Ik ken zat mensen die weigeren oude films te kijken omdat ze zo traag zijn (wat natuurlijk erg jammer is). Wat doe je als filmmaker dan als je een relatie wilt opbouwen tussen twee personages, maar dit over een langere tijdspanne wilt doen zonder dat de twee elkaar zien? Regisseur Ritesh Batra heeft daar in The Lunchbox een goede oplossing voor gevonden en dat levert een sterke film op.

Saajan Fernandes is een weduwnaar die op het punt staat om met pensioen te gaan. Z’n baas wil graag dat hij een nieuwe medewerker inwerkt, maar Saajan probeert hem steeds af te wimpelen of te vermijden. Tegelijkertijd probeert de jonge huisvrouw Ila (Nimrat Kaur) de aandacht van haar man te krijgen door aanwijzingen van haar bovenbuurvrouw elke dag een bijzondere lunch voor hem te maken. In India neemt men de lunch echter niet mee, maar bestaat er een efficient systeem waardoor lunches door speciale services vanuit de huizen naar de werkplek worden gebracht. Met de lunch die Ila maak gaat er echter iets mis waardoor Saajan deze ontvangt. Aanvankelijk denkt hij dat de plek waar hij de maaltijden bestelt beter is gaan koken, maar al snel vindt hij een brief van Ila in het lunchpakkket en de twee beginnen naar elkaar te schrijven. In deze briefwisseling geven ze veel van zichzelf bloot en proberen ze elkaar te helpen.

 Het was dankzij een tip van De Protagonisten dat ik over deze film hoorde en ben blij dat ik de film gezien heb. Het is geen film met een hoog tempo, maar die de tijd neemt om langzaam de situatie te ontwikkelen, regelmatig met de nodige humor. Zo schreeuwt Ila constant naar boven voor advies van haar buurvrouw en is de situatie op het werk van Saajan ook bron van grappen. Toch is dit vooral een romantisch drama dat door z’n setting fris aanvoelt (ik kijk niet heel veel films die zich in India afspelen). Het gebrek aan vluchtigheid geeft het een diepgeworteld gevoel dat twee mensen, ook al hebben ze elkaar nooit ontmoet of iets tegen elkaar gezegd, een sterke intimiteit hebben. En dat weet regisseur Ritesh Batra sterk te doen.