The Jungle Book (2016) – Recensie

Als er één ding is dat vrijwel altijd slechter is dan het origineel, dan is het wel de remake. Zelf vermijd ik ze dan ook regelmatig (My Sassy Girl, Old Boy, The Thing) en af en toe wint m’n nieuwsgierigheid het onterecht van m’n instinct (Point Break). Disney is de afgelopen jaren ook begonnen met remakes van hun tekenfilmklassiekers en er staan er nog veel gepland voor de komende jaren (waaronder Dumbo, Pinokkio, Beauty and the Beast en Mulan). Films als Alice in Wonderland en Cinderella lieten zien dat dat best wel aardige films op kan leveren. Nu is er dan The Jungle Book. De originele tekenfilm kan ik me nog goed herinneren en een aantal liedjes zijn altijd blijven hangen. Lukt het regisseur Jon Favreau (Chef, Iron Man) om het verhaal ook in een niet-getekende omgeving tot leven te brengen?

Mocht je het verhaal nog niet kennen, het draait om het jongetje Mowgli (Neel Sethi) die als klein jongetje gevonden is en opgevoed is door wolven. Tijger Shere Khan (Idris Elba) ziet hem echter als een groot gevaar en wil er alles aan doen om hem uit de weg te ruimen. Samen met de panter Bagheera (Ben Kingsley) en de beer Baloo (Bill Murray) reist hij terug naar het mensendorp en leert daar heel veel over zichzelf en anderen.

 Natuurlijk heeft de film met z’n transitie van tekenfilm naar “real life” versie een toon die iets donkerder is en daardoor voor de jongste kijkertjes misschien net te spannend is, maar Favreau laat weer zien dat hij een goed gevoel heeft wat betreft het maken van een kwaliteitsfilm. Hij heeft een aantal elementen uit het origineel overgenomen (waaronder de twee bekendste liedjes) en daar z’n eigen spin aangegeven.

Als je de film ziet zou je het misschien niet direct zien, maar bijna alles wat je op het scherm ziet, behalve Mowgli en hier en daar een plant komen allemaal de computer uitrollen. De effecten zijn zo goed dat je je soms afvraagt of Favreau toch niet stiekem met een aantal camera’s richting Zuid Amerika getrokken is. De pratende dieren zijn (behalve natuurlijk het feit dat ze praten) extreem realistisch tot leven gebracht. Een zwak punt naar mijn mening is juist Neel Sethi, die niet overtuigend overkomt, maar misschien verwacht ik na het zien van Room te veel van jonge acteurs. Ik zag te weinig emotie in zijn rol. Dat neemt echter niet weg dat The Jungle Book een verbluffende film is geworden en als Disney dit nivo ook bij de andere remakes weet te evenaren dan kan ik niet wachten om ze te zien.