Op tien minuten wandelen vanaf Rex, de bioscoop die vorige week aan bod kwam, was Calypso gevestigd. Als je nu naar die plek gaat zie je een groot modern appartementencomplex staan. Het bijzondere aan dat gebouw is echter dat dit gebouw ook Calypso heet. Tijd om weer de geschiedenis in te duiken.
Op deze plek, waar vroeger het Rijnhotel stond en later ook de centrale discotheek gevestigd werd (1987), was ook de Calypso bioscoop te vinden, op nummer 5. Het theater is ontworpen door architect Carel Wirtz (die ook verantwoordelijk was voor de inrichting van Corso) en is gevestigd in het zogenaamde AMVJ (Algemene Maatschappij Voor Jongeren)-gebouw in de voormalige Maurits-zaal. De onderstaande foto is gemaakt tijdens de bouw van dit complex en de bioscoop zou uiteindelijk in het lage gedeelte aan de rechterkant van de foto gevestigd worden.
De opening van deze bioscoop vond plaats op 26 maart 1969 en werd gedaan door de wethouder van Financiën en Kunstzaken, J.Reehorst. De eerste film die er getoond werd was “Engelen zijn geen wilde eenden” van Michel Audiard. In de het dagblad De Tijd zegt directeur Piet Meerburg dat hij z’n programmering afstemt op een breder publiek dan Kriterion en ‘t Venster.
De zaal heeft 574 plaatsen en het stoelenplan loopt geleidelijk van onder naar boven over van donkerrood naar lichtgeel. Het plafond is oranjerood. De uitsparingen in de wanden zijn ontworpen door eindexamenstudent Louis Looyschelder en zijn verlicht.
In 1975/76 wordt de bioscoop verbouwd en krijgt 3 zalen met totaal 958 stoelen. Zaal 1 krijgt 564 plaatsen, zaal 2 heeft er 313 en met 81 stoelen is zaal 3 de kleinste.
Rond 1993 werd Calypso een “riksbioscoop”, waar je voor 2,50 wat oudere films kon bekijken. In 1997 viel het doek voor deze bioscoop. De locatie werd nog gebruikt voor als uitgangsgelegenheid, maar ging uiteindelijk tegen de vlakte voor de bouw van het nieuwe appartementencomplex.
Bronnen:
“Fantasie, illusie en betovering, herinneringen aan Rotterdamse bioscopen” van Herman Romer
“Over stalles, Rotterdam en het witte doek en parket” van Henk Berg
Gemeentearchief Rotterdam
Nationaal Archief
Het vrije volk, 03-03-1969
De tijd, 18-03-1969
Film, 01-05-1969
Bekijk ook:
De verdwenen bioscopen van Rotterdam
Leuk dat deze nu is toegevoegd. Ik heb hier heel wat films gezien.
Fijn om te horen!
Calypso ken ik wel van naam, maar ik kan me niet herinneren of ik er ooit ben geweest.
Ik ken het appartementencomplex Calypso wel, maar ik had nooit de link gelegd haha
Weer wat geleerd over Rotterdam 😉
Ik kan mij haast niet meer voorstellen dat die bioscoop daar stond. Weer wat geleerd, dank 🙂
Inderdaad, maar dat is ook zo voor het Kruisplein met Lutusca…kan ik me ook niet voorstellen 🙂
Dit was een mooie bioscoop.
Calypso was de eerste bioscoop, waar Disney tekenfilms in het Engels werden vertoond, in de kleinere lange zaal.
Ik denk als test, maar Beauty and the Beast was als eerste in de originele versie te zien daar.
Wij gingen er als groep vrienden naartoe, met sommige een beetje lacherig van, huh naar een tekenfilm.
Die gasten kochten daarna de Disneyfilms allemaal vanuit Engeland om ze in de originele versie te gaan verzamelen.
The little Mermaid, Lion King en Aladin volgde hier ook in het Engels alvorens andere bioscopen gingen inzien dat er wel eens een markt voor volwassenen zou kunnen zijn, die naar een Disney tekenfilm zouden willen gaan.
Dit zijn tevens films die ik eerst hier in de Calypso in het Engels ging kijken en die we dan elders nog een keer met ons oma in het Nederlands gingen zien.
Zaal 1 bezocht ik pas voor het eerst met de Nederlandse versie van de Lion King.
Het kunstwerk aan de muur was erg indrukwekkend en ik vond dit wel een van de mooiste bioscoop theaters.
Het kleinste zaaltje heb ik 1 keer gezien toen ze voor een week The Jungle Book, opnieuw gingen draaien.
Je kwam dan onder achter het scherm de zaal binnen.
Cool om te horen. Volgens mij is dit ook een bioscoop geweest waar ik vooral heen ging toen het een riksbioscoop was. Kan me herinneren dat ik daar Pulp Fiction gezien heb samen met een klasgenootje.
Door het Pathe zijn alle bioscopen verdwenen en het grote beeld is wel boeiend geweest, maar het beeld is daar nou niet perse beter door geworden. Het karakteristieke van deze Calypso en andere bioscopen, zoals Thalia, Corso en Lumiëre gaven zoveel sfeer dat ik mij kan voorstellen dat deze nu juist enorm in trek zouden zijn geweest, alleen de audio was bij de meeste bioscopen duidelijk wel aan vervanging toe en klonk gewoon niet meer zo mooi.
Voor de IMAX op de Leuvehaven, (nog een theater die je kun reviewen) failliet ging, hebben ze bv. 3 jaar met een kapotte speaker gedraaid.
Jammer trouwens, want ook die was echt gaaf en de films waren daar mooier dan in het Omniversum, vind ik althans.
Hier zag ik in 1979 “de Warriors” en jaren daarvoor andere films. Wat me altijd is bijgebleven waren de drie grote zwart/wit posters in de “foyer”. Vlnr dacht ik Clint Eastwood, Marlon Brando en nog een derde.
Jeugdsentiment.
Leuk om te horen! Bioscopen hebben toch iets magisch omdat je, zeker met oudere bioscopen die zeker meer sfeer hadden, je je nog herinnert waar je ze zag.
Ik heb er gewerkt van eind jaren 70 tot begin 80
als bedrijfsleider maar ook gewerkt in de AMVJ
Zaal 1 is gebouwd op de voormalige zaal van de AMVJ maar ook vele andere ruimtes waren nog onaangetast en ademde nog de sfeer van toen (AMVJ) uit.
mooie tijd.
Interessant om te lezen 🙂
Ik heb er van 1973 tot het begin van de verbouwing naar 3 zalen, gewerkt als filmoperateur. Het was een leuke tijd…