The Neon Demon (2016) – Recensie

Eén van de weinig genres waar ik zo goed als niets mee heb, en als je De Filmkijker al langer leest weet je het, is horror. Ik hou er simpelweg niet van om me vrijwillig bang te laten maken. Jump scares zijn aan mij niet besteed en de enige horror die ik wel wil kijken zijn horrorkomedies (Zombieland, Tucker and Dale vs. Evil, The Final Girls) of een klassieker als The Shining. Toen ik dan ook een uitnodiging kreeg voor The Neon Demon was m’n eerste reactie dan ook: “laat maar zitten”.

Dat was totdat ik zag wie de regisseur van deze film was: Nicholas Winding Refn, die zichzelf met Drive op de kaart zette en daarna Only God Forgives maakte. Die laatste film kreeg over het algemeen geen positieve recensies, maar ik vond ‘m fantastisch. Z’n werk is visueel altijd verbluffend en het is duidelijk een regisseur met een eigen stempel. Maar dit bleef een horrorfilm en dus besloot ik toch maar een klein stukje van de trailer te bekijken.

Zonder ‘m helemaal uit te kijken overheerste bij de beelden meteen één gevoel: Black Swan. Een meisje dat zich moet bewijzen, een shot met een spiegel, een lesbisch moment en de donkere ondertoon. En omdat Black Swan m’n favoriete film is besloot ik uiteindelijk naar de voorstelling te gaan.

The Neon Demon gaat over Jesse (Elle Fanning), die naar Los Angeles is gekomen in de hoop het te maken in de modellenwereld. Ze is helemaal alleen en heeft geen ouders meer. Tijdens haar eerste shoot ontmoet ze visagiste Ruby (Jena Malone), die haar introduceert aan twee ander modellen, Sarah (Abbey Lee) en Gigi (Bella Heathcote). De modellenwereld blijkt keihard te zijn, maar Jesse is in het bezit van iets bijzonders, waardoor ze door mode ontwerpers en fotografen gekozen wordt, tot grote frustatie van anderen.

 The Neon Demon draait om succesvol zijn, de gevaren die op de loer liggen wanneer je succes bereikt, hoe iedereen vervolgens iets van je wil hebben en je langzaam als een prooi wordt gezien. Dat gebeurt in diverse settings. Jesse verblijft bijvoorbeeld in een motel dat wordt gerund door een louche manager (gespeeld door Keanu Reeves), die niet alleen onvriendelijk is maar mogelijk ook gevaarlijk is. Hetzelfde geldt voor de andere modellen die maar moelijk kunnen omgaan met “the new kid on the block”.

Refn staat bekend om z’n prachtige beelden en ook hier laat hij zien dat hij weet hoe hij shots moet framen en iets een unieke look kan geven. Helaas weet het verhaal niet hetzelfde nivo te bereiken. Wat begint als een thriller verandert langzaam in een nachtmerrie met bizarre scènes en donkere humor waarvan het enige doel lijkt te zijn om te schokken (bijvoorbeeld necrofilie). Daarbij is het duidelijk welke boodschap Refn over wil brengen, maar het is geen sterke manier van vertellen. Alhoewel de beelden je nog een tijd zullen achtervolgen weet de film zelf helaas geen diepe indruk te maken.