Dirty Grandpa (2016) – Recensie

In principe kijk ik altijd elke film uit die ik opzet. Dat betekent soms dat ik veel moeite heb om te blijven kijken, maar soms ook bij trage films dat ik ze op iets hogere snelheid kijk. De laatste tijd vraag ik mezelf wel eens af waarom ik ze zo nodig af moet kijken. Gedeeltelijk is dat omdat ik het gevoel heb dat ik er dan in ieder geval een mening over kan geven (want wie weet wordt de film later nog beter), maar is dat daadwerkelijk de reden? Of geeft het me simpelweg voldoening om te zeggen dat ik weer een film aan m’n totaal kan toevoegen als een soort beloning? Ik kan m’n tijd toch beter besteden aan een film die beter is en waar ik veel meer plezier aan beleef? Soms is het leuk om een recensie te schrijven over een verschrikkelijke film, want daar kan je al je frustratie in kwijt. Toch wist Dirty Grandpa me er bijna toe te bewegn om de film gewoon niet uit te kijken.

Robert de Niro heeft al een tijd geen indrukwekkende rollen meer gespeeld en bij een acteur van zijn formaat is dat soms pijnlijk om te zien. Dat is natuurlijk een verwachting van mij als filmliefhebber, want je wilt hem eigenlijk alleen in topfilms zien. Maar als je het bekijkt als iets wat voor hem een baan is waarmee brood op de plank moet komen dan is het begrijpelijk dat hij ja zegt tegen bepaalde rollen, want hij wordt er voor betaald. Toch moet ik toegeven dat die spanning tussen wat je verwacht en wat hij de laatste jaren doet te groot is geworden en dat dat toch tot frustratie en teleurstelling heeft geleid. En hier brak dat.

Dirty Grandpa heeft gezien de titel maar weinig uitleg nodig. De Niro speelt Dick Kelly die net weduwnaar is geworden. Hij vraagt zijn kleinzoon Jason (Zac Effron) om ‘m naar Florida te rijden. Die heeft daar weinig zin in omdat hij op het punt staat te trouwen, maar hij besluit toch te helpen. Al snel blijkt dat z’n opa maar één ding wil, zo snel mogelijk met een vrouw het bed induiken. De twee belanden daarbij in allerlei komisch bedoelde situaties.

 Het punt dat ik de film af wilde zetten kwam al redelijk snel. Want om een 74-jarige de Niro zichzelf te zien bevredigen kan ik de humor niet van inzien en het doet wel veel af van de status die hij in m’n ogen heeft. Ik besloot toch te blijven kijken, maar had beter moeten weten. De film blijft op hetzelfde nivo waarbij alles om sex draait terwijl Efron als de serieuze van de twee elke keer geschokt reageert. Er zal vast een publiek zijn voor dit soort platte humor, maar ik behoor daar zeker niet meer toe. Misschien moet ik toch eens beginnen met slechte films niet meer uitkijken.