True crime documentaires hebben na het succes van Making a Murderer kunnen rekenen op meer interesse. Als mensen hebben we een fascinatie met dit soort zaken, omdat je je afvraagt wat iets kan bewegen om iets te doen (en in het geval van mensen die onschuldig lijken te zijn juist hoe het systeem ze kan behandelen). My Friend Rockefeller gaat over Christian Gerhartsreiter. Een van origine Duitse man die een droom had om het te maken in Amerika. Dat lukte hem en hij was alom geliefd, maar hij deed zich wel voor als anderen, waaronder een erfgenaam van Rockefeller. Daarnaast bleek hij ook een moordenaar te zijn.
Het is een fascinerend uitgangspunt en ik was dan ook erg benieuwd om hier meer over uit te vinden. De documentaire is gemaakt door Steffi Kammerer, die niet alleen beperkte toegang had tot Gerhartsreiter zelf, maar ook uitgebreid de mensen interviewt die hij wist op te lichten. Of dat nu een schilder is die hij met z’n kunstkennis wist te overtuigen of de mensen van een hechte gemeenschap waar hij zichzelf wist te verkopen. Het is bizar om te horen hoe goed deze man was als oplichter. Het probleem dat deze documentaire echter heeft is dat het te veel tijd besteed aan deze mensen waardoor het een te lange opsomming wordt over hoe hij zich voordeed en bijvoorbeeld niet over hoe hij de moord die hij gepleegd zou hebben of genoeg inzicht in z’n drijfveren. Deze documentaire heeft niet de spanning die bijvoorbeeld The Impostor wel had en dat is jammer, want My Friend Rockefeller heeft potentie die er mogelijk met strakkere editing beter was uitgekomen.
My Friend Rockefeller is beschikbaar via Netflix.
Ik word een beetje moe van zogenaamde ‘true crime’ documentaires.
Ja, ze zijn bijzonder interessant, maar gaan altijd veel te lang door. Wat ze bespreken in, bijvoorbeeld, Making A Murderer is niet iets dat niet in één aflevering van een al bestaande forensic crimes serie past.
Zelf heb ik dat punt niet bereikt. Als een documentaire goed gemaakt is kan een onderwerp interessant blijven, ook al heb je al andere over hetzelfde genre gezien.
Ben het er niet mee eens dat ze te lang doorgaan, bij Making A Murderer of iets als The Staircase voegen de afleveringen veel details toe waardoor je een goed beeld van de zaak krijgt. Dat zou niet in een enkele aflevering van iets passen.