Hoe staat het met jullie Blindspot films? Alhoewel deze film niet in m’n rijtje stond van films voor dit jaar (en ik moet eerlijk bekennen dat ik de komende maanden flink moet gaan kijken om ze allemaal te zien), heeft het wel een link met mijn Blindspot films. Deze film is namelijk geregisseerd door Aleksandr Sokurov, die ook verantwoordelijk was voor Russian Ark. Dat was een 99-minuten durende film met 2000 personen die in één shot was opgenomen. Indrukwekkend om te horen, maar de film zelf was niet aan mij besteed. In m’n eigen woorden: “Er is geen plot, geen karakterontwikkeling en niets om je echt te kunnen boeien”. Het kan altijd zijn dat één film van een regisseur je echter niet ligt, dus Francofonia was de tweede kans. Was dat ook meteen de laatste?
Voor Russian Ark mocht Sokurov filmen in het Russische Hermitage museum en voor Francofonia kreeg hij toegang tot het Franse Louvre. Alhoewel z’n aanpak hier iets anders is, is Francofonia wel te vergelijken. De film heeft geen traditionele verhaallijn en is ook qua structuur anders dan een traditionele film. Sokurov begint de film met de aftiteling en laat daarna zien hoe hij contact heeft met een transportschip op zware zee die kunst vervoert. Vervolgens neemt hij de kijker mee terug in de tijd. De basis daarvan is de bezetting van de Duitsers tijdens de tweede wereldoorlog en hoe de Fransen de kunst veilig stelden, maar ook de relatie tussen de Duitse bezetter en het hoofd van het Louvre. Die stukken vallen op omdat je niet alleen de beelden ziet, maar links van het beeld ook de geluidssporen ziet. Sokurov vertelt de geschiedenis van het Louvre, laat hier en daar bijzondere stukken uit de collectie zien en heeft ook gedeeltes waar Napoleon door het museum wandelt.
Het is daarmee een vreemde mix geworden, waar je hier en daar zeker wat van leert, maar die over het algemeen mij weer niet wist te overtuigen. Het is een experimentele film die voor mij simpelweg niet werkt. Zo nu en dan zijn de beelden mooi gerealiseerd, maar er zijn ook kleine momenten die me stoorden. Zo maakt hij in een aantal shots gebruik van een drone die duidelijk een camera draagt die te zwaar is waardoor het beeld zeer onstabiel is. Bij deze heb ik Sokurov dus een tweede kans gegeven, maar helaas stelde deze film me ook teleur. Toch zullen er genoeg mensen zijn die deze prachtig zullen vinden, maar daar hoor ik niet bij. Het is te experimenteel. Voor mij was het dan ook de laatste film die ik van deze regisseur zal zien.
