Al zes jaar schrijf ik recensies over een selectie van de films die ik kijk. En gedurende die zes jaar zijn er momenten geweest waarop de motivatie om dat te doen minder was. De afgelopen weken heb ik ook last van zo’n dip. Niet dat ik daardoor minder geschreven heb, maar waardoor je het gevoel hebt dat je drive om het te doen niet op hetzelfde nivo zit. Op dat soort momenten vraag je jezelf waarom je het doet en wat je ermee wilt bereiken. Recensies van de grote films zijn overal te vinden, dus waarom zou je er zelf ook nog over schrijven? Moet ik hier nog mee doorgaan?
Gelukkig kwam ik op dat moment een aantal documentaires waar ik eigenlijk maar weinig over gelezen had, waaronder Sample This. Daardoor realiseerde ik me dat het dat soort films zijn die ik ook regelmatig moet behandelen omdat ze vaak te weinig aandacht krijgen, terwijl ze tegelijkertijd gaan over onderwerpen die ik interessant vind. Op basis van de titel zou je misschien verwachten dat deze documentaire hetzelfde is als bijvoorbeeld een Copyright Criminals of Everything is a Remix en gaat over het hergebruik van muziek om iets nieuws te maken. Indirect komt dat wel aan bod, maar de focus hier is één nummer dat een belangrijke rol speelde bij het ontstaan van hip hop: Apache van The Incredible Bongo Band.
Je hoeft maar één blik te werpen op de site Who Sampled om te zien hoeveel artiesten dit nummer verwerkt hebben in hun eigen muziek (op dit moment in 445 songs). Dat is misschien niet zoveel als de “Amen” break (die maar liefst 2245 keer gebruikt is en de basis vormde voor jungle muziek), maar in de jaren zeventig was dit één van dé breaks (een instrumentaal stuk in een nummer) die er voor zorgde dat breakdancers los gingen op de dansvloer. Sample This duikt de geschiedenis in om uit te leggen hoe dit beroemde nummer tot stand kwam.
Dat begint allemaal bij de moord op Robert Kennedy, waardoor één van z’n medewerkers een andere carrière begon, maar ook Charles Manson en de films The Thing with Two Heads en Thunderball zouden bijdragen aan het onstaan van The Incredible Bongo Band. Deze bestond uit “session musicians”, die elke dag in de studio zaten om muziek voor allerlei bekende artiesten te spelen. In interviews vertellen ze zelf over die tijd en hoe uiteindelijk de band werd samengebracht en ze Apache speelden. Kort komen ook diverse hip hop artiesten aan het woord om te vertellen wat Apache voor hen betekende. Als je als muziekliefhebber een uitgebreide achtergrond wil hebben dan weet Sample This deze tot in detail voor te schotelen. Het laat zien hoe groot de rol van één single kan zijn voor het onstaan van een muziekstroming, maar ook hoe groot de rol van muzikanten die vaak niet in de spotlight staan kan zijn.
Sample This is beschikbaar via Netflix
Ik kan me helemaal vinden in je verzuchtingen van de eerste paragraaf. Ik vraag me ook geregeld af waarom ik eigenlijk al die moeite doe. En dan krijg je zo’n leuke opmerking van ergens uit de wereld, en dan is die depri-gedachte weeral vergeten 🙂 Enigste voorwaarde is dat je het nog met plezier moet doen !
Ik heb dit soort dipjes ook eerder gehad en dat soort momenten zijn altijd wel goed. Je staat even stil en komt meestal dan ook weer met nieuwe ideeën. Maar die interactie dat brengt wel heel veel voldoening en dat houdt mij in ieder geval wel gaande. Vandaar dat ik ook filmblogs.nl op heb gezet en zoveel mogelijk contact probeer te zoeken met andere filmbloggers.
Zou je interesse hebben om mee te doen aan de Filmsite Spotlight? Zo ja, stuur me dan even een mailtje.
Lijkt me wel leuk om mee te doen aan Filmsite Spotlight. Laat me maar weten wat de voorwaarden zijn 🙂
Tsja, de dip… Ik heb die al een poosje niet meer gehad, maar soms is het lastig in te schatten wat wel en niet werkt. Ik schrijf gewoon vooral, omdat ik het leuk vind. Zodra de fun weg is, stop ik ermee. Laten we hopen dat het plezier nog een poosje blijft. 🙂
Ja, ik heb het vaak genoeg bij andere bloggers gezien en ook zelf dat soort momenten al meegemaakt. Nooit zo sterk dat ik er mee ben gestopt en ook niet dat ik het als een blok aan m’n been heb ervaren. Voorlopig ben ik nog van plan door te gaan hoor.
Moet nog eens gaan kijken of ik weer iets kan organiseren, want dat is ook erg leuk en geeft veel voldoening 🙂
Pingback: Rapture (2018) – Recensie | De Filmkijker