Equals (2015) – Recensie

Hoe zal de toekomst er uit zien? We hebben er allemaal een idee van, maar als je terugkijkt in het verleden zijn we over het algemeen niet heel erg goed om valide voorspellingen te doen. Toch zijn de verschillende visies fascinerend en het aanbod van films die een bepaalde maatschappij neerzet is immens. Regelmatig draait alles om één idee. In Logan’s Run mag iedereen alles toen tot z’n 30e en verdwijnt daarna, in de Divergent films wordt de bevolking ingedeeld op basis van de sterkste karaktereigenschap en in Gattaca hebben alleen mensen met perfect DNA een goed leven. Zo zijn er nog veel meer voorbeelden te noemen.

Bij al die films houdt iedereen zich aan de strikte regels, die voor ons misschien als vreemd overkomen, en is er iemand (of meerdere personen) die er achter komen dat het leven er ook anders uit kan zien en doen ze er alles aan om achter de waarheid te komen. Dat we dat soort films kijken en we ze interessant vinden zegt heel veel over ons. Blijkbaar is het een gevoel dat we ook nu af en toe ervaren, maar wanneer we er een futuristisch jasje omheen gooien stelt dat ons in staat om ons van dat gevoel bewust te zijn. In de wereld van Equals heeft niemand meer gevoelens. Deze zijn verwijderd uit het DNA en als iemand gevoelens ontwikkelt, wordt dit gezien als een de ziekte S.O.S (Switched On Syndrome), dat vier stadia heeft. Uiteindelijk kom je dan in de DEN terecht waar mensen hun dood vinden.

Silas (Nicolas Hoult) en Nia (Kristen Stewart) werken allebei in deze wereld. Het valt Silas op dat Nia zo af en toe emotie lijkt te tonen als ze getuige is van bepaalde gebeurtenissen en zelf realiseert hij zich dat hij ook gevoelens aan het ontwikkelen is. Hij besluit naar de dokter te gaan, die gelijk een behandeling begint. Het heeft impact op z’n werk en hij besluit voordat hij daar niet verder kan met Nia te praten. De twee worden verliefd in een wereld waar dat niet kan, dus ze bedenken een plan om toch samen gelukkig te worden.

 Alhoewel dit een film is die zich in een toekomst afspeelt die je zou kunnen vergelijken met verschillende young adult films staat Equals niet bol van de actie. Integendeel zelfs, wat het is allemaal erg ingetogen. De wil van de meerderheid drukt op de twee, maar wordt nooit echt door een karakter verpersoonlijkt. Voor sommigen zal dat de film minder toegankelijk maken, maar de focus ligt vooral op deze twee mensen die gevoelens voor elkaar hebben en hulp zoeken bij mensen die ze vertrouwen om daar een oplossing voor te vinden. En in de steriele omgevingen van deze wereld weten Stewart en Hoult dat goed neer te zetten, waardoor zowel de spanning, het drama en de romantiek tot leven komen. Equals is geen must-see, maar kijkt zeker niet verkeerd weg.