Perfetti Sconosciuti (2016) – Recensie

In een relatie deel je lief en leed met elkaar en vertrouw je de ander soms dingen toe die niemand anders mag weten. De ander heeft kennis over je die zelfs je beste vrienden misschien niet weten (of andersom). Wanneer een groep van 7 vrienden bij elkaar komt om samen te eten en naar de maansverduistering te kijken. Op een gegeven moment stelt één van de vrouwen uit de groep voor om een spel te spelen: Iedereen legt z’n mobieltje op tafel en elk berichtje en telefoontje dat binnenkomt zal hardop gelezen worden of via de speaker gedaan worden. Het idee is dat je mobiele telefoon één van de meest persoonlijke devices is en die mogelijk diverse geheimen verborgen houdt. Niet iedereen staat te springen om mee te doen, maar uiteindelijk verschijnen alle toestellen op tafel en begint het spel. Het blijkt een enerverende en emotionele avond te worden waardoor onderlinge relaties al snel onder druk te komen staan.

Perfetti Sconosciuti (Perfect Strangers) is een kleine, intieme film die zich voornamelijk in 1 huis afspeelt. Regisseur Paolo Genovese weet samen met z’n cast een goede sfeer neer te zetten en naarmate de avond vordert wordt de toon steeds grimmiger en lopen de emoties hoog op. De onthullingen die via de telefoons binnenkomen brengen veel te weeg. Of dit nu het feit is dat één van de vrouwen plastische chirurgie wil laten doen of het ontvangen van geheime berichtjes die iemand steeds voor iedereen verborgen hield. Het maakt deze film een interessant experiment, waarbij het laatste gedeelte misschien voor sommigen een beetje een ontgoocheling zou kunnen zijn, maar waarna je je goed kunt voorstellen dat stellen opeens heel anders naar elkaars telefoon zouden kunnen kijken.