Als je de Estafette Race blogathons voor de 10 beste acteurs en actrices volgt, dan zijn velen het er mee eens dat zowel Michael Fassbender als Alicia Vikander in zo’n rijtje thuishoren. Beide hebben inmiddels een indrukwekkende filmografie opgebouwd en zijn in staat om heel veel gevoel in hun optredens te stoppen. In deze film werken de twee samen en dat beviel zo goed dat ze lieten weten dat ze aan het daten waren. Met zoveel chemie is het de vraag of regisseur Derek Cianfrance er in is geslaagd om dat te vangen voor het witte doek.
Net na de eerste wereldoorlog en z’n verschrikkingen meldt Tom Sherbourne (Fassbender) zich aan voor een positie als vuurtorenwachter, buiten de kust van Australië. Een plek ver weg van de bewoonde wereld waar slechts om de zoveel weken een schip langskomt om het eiland te bevoorraden. Voor Tom een perfect plek om alleen te zijn en zijn innerlijke demonen te bestrijden. Tijdens de intake ontmoet hij echter ook Isabel Graysmark (Vikander) en de twee beginnen een briefwisseling. Wanneer Tom weer even aan land komt ontmoet hij Isabel weer en de twee worden verliefd, trouwen en gaan samen terug naar de vuurtoren. De twee genieten volop, maar worstelen ook met een probleem. Wanneer er een boot aanspoelt met daarin een overleden man en een baby die zorg nodig heeft, lijkt het een lichtpunt te zijn. Ze besluiten de baby op te voeden zonder dit te melden aan de autoriteiten. Dat blijkt echter moeilijker te zijn dan ze zich initieel voorstelden.
Aanvankelijk twijfelde ik er sterk aan of ik van deze film zou kunnen genieten. Het verhaal volgt typische romantische clichés en ik was bang dat dit een soort boeketreeks film zou worden. Ik had echter beter moeten weten, want Cianfrance was eerder verantwoordelijk voor zowel Blue Valentine als The Place Beyond the Pines. Hier slaagt hij erin een emotionele draad te spinnen waar je als kijker langzaam in verstrikt raakt, mede dankzij het sublieme spel van de twee hoofdrolspelers. Rachel Weisz is daarbij echter ook nog het noemen waard, die in haar beperkte rol veel aan de impact van het verhaal toevoegt. De film had misschien iets korter gekund, maar er is wel eentje waarvan ik heb genoten. Ik ben benieuwd wat Cianfrance met z’n volgende film, Metalhead, weet te doen.
Je bent verrassend positief, als je het vergelijkt met sommige andere recensies! Ik kijk hier nog steeds naar uit, maar dat is met name vanwege Vikander en (in mindere mate) zaken als setting, kostuums etc.
Verhaal spreekt vooralsnog minder aan, maar ik ben benieuwd!
Ik lees meestal geen andere recensies voordat ik die van mezelf heb geschreven, dus in dat opzicht ben ik “onbeïnvloed”. Vond het een mooie dramafilm met prachtige beelden en goed acteerwerk, dus daar ben ik dan positief over 🙂
Ik vond het acteer werk heel erg goed, de film iets minder dan jij. Het begin vond ik redelijk zoetsappig, waarna het einde al een stuk beter was. Hele fraaie beelden ook!
Hij wist me voldoende mee te slepen terwijl ik daar aan het begin een beetje weerstand tegen had. Dan doe je het goed als film 🙂