De uitvinding van de filmcamera betekende een nieuwe manier van het vertellen van verhalen. Eerst werden nog simpelweg dagelijkse beelden gefilmd, zonder verhaal omdat het zien van bewegend beeld op zich al voldoende was om het publiek te vermaken. Maar langzaam werden er verhalen verteld en het was voor toneelstukken een natuurlijke stap om omgezet te worden in filmformaat. Naarmate er meer gespeeld werd met filmtechnieken en film z’n eigen taal ontwikkelde verdween het theatrale steeds meer en kon film gezien worden als iets totaal anders dan theater. Zowel in uiterlijk als beleving.
Toch kan de musical nog steeds als een ietwat vreemde eend in de bijt van film worden gezien, juist omdat in dit subgenre het feit dat mensen plotseling beginnen te zingen niet natuurlijk aanvoelt (tenminste, ik merk in het dagelijks leven nooit dat mensen op straat plotseling beginnen en te dansen, maar mocht dat voor jou anders zijn dan woon ik waarschijnlijk op de verkeerde plek). Toch slaagt een goede musical erin om je in vervoering te brengen en je te laten vergeten dat je naar een film zit te kijken. Een recent voorbeeld daarvan is Vaiana, een animatiefilm waarin constant gezongen wordt maar waarbij het past in het geheel en iets toevoegt aan de ervaring zonder dat het eigenlijk opvalt. La La Land is de nieuwste film van Damien Chazelle, die eerder het fantastische Whiplash maakte. De juiste man dus om een musical te maken, omdat hij in staat is muziek visueel aantrekkelijk vast te leggen en je alles om je heen te laten vergeten. Slaagt hij daar hier met deze film ook in met een verhaal over Mia (Emma Stone) en Sebastian (Ryan Gosling) die elkaar ontmoeten en beide een droom hebben die maar moeilijk bereikbaar lijkt te zijn.
La La Land wil het gevoel van de klassieke dansfilms, zoals een Singin’ in the Rain, weer doen herleven. Dat merk je door de titels die gebruikt worden, de opening met het Cinemascope logo en natuurlijk de manier waarop de dansscènes neergezet worden (tegen dromerige achtergronden). Toch lukt het niet om die klassiekers te evenaren. Gosling en Stone slagen er niet in om je mond open te laten vallen van hun danskunsten. De scène die op de poster staat is daar een goed voorbeeld van waarbij de choreografie strak moet zijn en de twee in perfecte harmonie moeten dansen en dat gebeurt op diverse momenten niet waardoor het een klein beetje slordig aanvoelt. De muziek is ook, op één nummer na, niet memorabel genoeg en je loopt helaas niet al neuriënd de bioscoop uit. Dat betekent echter niet dat La La Land een film is die je niet moet gaan zien. Chazelle weet visueel een paar indrukwekkende momenten op het doek te toveren die extreem veel voorbereiding nodig hebben gehad. Gosling leerde voor de film piano spelen en speelt zo goed dat ik me regelmatig afvroeg of er geen CGI gebruikt is. Emma Stone laat in diverse audities van haar karakter dat ze een indrukwekkend actrice is. Dat zijn genoeg redenen om de film wel te zien, maar La La Land steunt net te veel op het verleden en is qua verhaal net niet sterk genoeg om de kijker in vervoering te brengen.
Oew een zeven. Nog steeds benieuwd hoor, zonder iets gelezen te hebben 😉
Qua verwachtingen had ik van tevoren het gevoel dat ik deze voor het einde van het jaar moest zien omdat deze anders mogelijk zou kunnen ontbreken in mijn top 10 van het jaar. Maar het was voor mij een “Boyhoodje” 😉
Oeeeeeeeeeeew, een Boyhoodje is nooit goed. Maar ik ken je gevoel. Dat had ik met Toni Erdmann (wat overigens terecht was) en met deze ook.
Je bent de eerste die niet zo positief is. Ben benieuwd. Ik ga volgende week.
Af en toe heb je dat bij bepaalde films, maar het is een mening waar ik achter sta.
Een 7 klinkt voor deze film teleurstellend. Ik ben nog wel benieuwd. 🙂
Het is nog steeds positief, maar ik was wel teleurgesteld na alle “glowing reviews” van tevoren…
Klinkt interessant. Ga ik zeker bekijken.
Enjoy!
Zodra ik terug ben van mijn mini vakantie is dit wel de eerste film die ik ga zien. Een 7 is licht teleurstellend maar ben alsnog benieuwd.
Overigens draait er nu ook nog een meer dan prima (soort van) musical; het Nederlandse De Zevende Hemel. Maar ik ben niet vergeten hoe jij over de NL-se film denkt 🙂
Dit jaar doet de Nederlandse film het goed. Mooi om te zien. Heb wel echt een paar echt goede Nederlandse films gezien en dat is wel eens anders geweest.
Geniet van je vakantie! En zeker zelf bekijken.
Ik moet zeggen dat ik dit jaar best veel goede Nederlandse films heb gezien en langzaam positiever aan het worden ben.
Jammer om te horen dat je de film niet zo positief ervoer als ik dat heb gedaan. Ik ben het met je eens dat zeker sommige dansscènes niet helemaal vlekkeloos verliepen, maar ieder is gelukkig vrij om andere aspecten in zijn recensie te behandelen 😉
Denk je dat Chazelle die klassieke musicals wilde evenaren of een hommage wilde maken naar die oude films en die zich manifesteert als een eventuele 21-eeuwse klassieke musical?
Ik denk dat hij beide wilde doen. Iets dat net zo goed is, maar dan in een modern jasje en daar is hij naar mijn mening helaas niet helemaal in geslaagd.
Vervoering….JUIST!!! Ik heb echt een hekel aan musicals, maar dit heeft niets met een musical te maken maar met een prachtig uitgevoerd verhaal en het zingen brengt extra emotie binnen deze film. Ik zeg “WOW’….
Mooi om te lezen dat je er zo van hebt genoten Jeanette!
Ik vond het een betoverend mooie en romantische film. Nee Emma Stone en Ryan Gosling zijn geen professionele dansers maar dat maakt ze juist tastbaar en menselijk en het verhaal des te mooier en echter. Schitterend.
Glad you liked it!
Afgelopen dinsdag gaan kijken. De film begon leuk, erg vrolijk en kleurrijk. Maar het verhaal liep veeeel te langzaam. Mijn moeder, tante, ik en nog een aantal mensen verlieten dan ook in de pauze de film.
Zo negatief was ik dan ook weer niet, maar interessant om te lezen dat deze film niet iedereen weet te betoveren.
Ik ben blij een recensie gevonden te hebben die NIET alleen maar lovende woorden heeft voor La La Land. Door al dat lovende gepraat en mijn liefde voor oude films, had ik zoveel zin in deze film. Helaas. Hij heeft mijn verwachtingen niet waargemaakt, en ik ben het dan ook vrijwel helemaal met je eens. Een zeven vind ik nog bijna te veel. Wat een bummer… Ik denk dat Chazelle de romantiek van toen met het evhte leven wilde mengen. Naar mijn mening veel te veel ‘het echte leven’ (want dat is meestal best kut) en te weinig dat echte jazzy gevoel.
Fijn dat je deze recensie gevonden hebt 🙂 En inderdaad ben ik één van de weinigen met deze mening. Ik had er net zoals jij gewoon meer van verwacht…
Pingback: Damien Chazelle maakt verticaal geschoten film voor Apple | De Filmkijker