Brit Marling is een actrice die bij het grote publiek misschien niet zo bekend is, maar zelf kijk ik al jaren met plezier naar haar films. Of dat nu Another Earth is, waarbij er plotseling een tweede aarde naast de onze zichtbaar is, het mysterieuze Sound of My Voice dat over een sekte gaat of het rebelse The East. Het bijzondere aan deze actrice is dat ze niet alleen voor de camera stond, maar al deze titels ook schreef en produceerde. Ze vallen vaak op door hun science fiction/mysterieuze elementen die niet altijd de focus zijn. Wat ze echter allemaal zo goed maakt is dat ze heel persoonlijke verhalen vertellen. Netflix kondigde The OA slechts enkele dagen voor z’n beschikbaarheid aan en verraste daarmee iedereen. Is deze serie net zo verrassend?
De serie opent met een video die iemand op een brug heeft opgenomen. Een blonde vrouw loopt over de rijbaan en springt van de brug af. Ze overleeft het en komt in het ziekenhuis terecht. Niemand weet echter wie ze is. Ze heeft vreemde tekens op haar rug staan en is erg schuchter. Het blijkt de al jaren vermiste Prairie Johnson (Brit Marling) te zijn. Haar ouders (of toch niet?) komen haar ophalen en in haar oude buurt komt ze in aanraking met Steve Winchell (Patrick Gibson), die op school anderen pest en het ook thuis niet makkelijk heeft. Prairie noemt zichzelf The OA en is op zoek naar iemand die Homer heet. Er zijn zoveel vragen rondom Prarie, waar ze zelf niet direct antwoord op geeft. Wat is er met haar gebeurd?
Dat The OA mysterieus is zal met zo’n samenvatting niemand verbazen. De serie is ook in z’n vorm anders. Zo duurt het bij de eerste aflevering bijna een uur voordat de openingstitel en credits op het beeld verschijnen en het “echt” begint. Wat Prairie allemaal vertelt is soms bijna niet te geloven, maar tegelijkertijd zo gedetailleerd en overtuigend dat ze zoiets niet lijkt te kunnen verzinnen. Marling zet hier een wereld neer die overtuigend is waarbij je ziet hoe iemand er in slaagt om een aantal mensen haar te volgen (wat anderen het begin van een sekte zouden kunnen noemen). Het verhaal is bovennatuurlijk, mysterieus, spannend, gewelddadig, maar ook romantisch en door haar acteerwerk wordt je deze wereld ingetrokken en blijf je aflevering na aflevering kijken. Een show die misschien niet zoveel aandacht als House of Cards of Orange is the New Black heeft gekregen, maar die je zeker een kans moet geven.
Ik heb met veel plezier naar The OA gekeken. Ben een grote fan van Brit Marling. Ze acteert niet alleen maar schrijft ook scenarios. Another earth, I origins en The Keeping Room vond ik prima films. Er zijn op internet leuke achtergrondartikelen te vinden over The OA die kunnen bijdrage aan een beter inzicht in het verhaal. Ik plaats hier geen link want er zitten vaak spoilers in.
Ja, inderdaad een interessante actrice/schrijfster!
Geweldige serie, kan niet wachten op seizoen 2!
Ik ook niet!
Pingback: Love, Death & Robots (2019) – Recensie | De Filmkijker