De Harry Potter franchise was natuurlijk (en is dat in zekere zin nog steeds) een enorm succesvolle reeks boeken en films. Ook ik begon aan de films, maar ik moet toegeven dat ik ze uiteindelijk niet allemaal bekeken heb. Na een paar films verloor ik de interesse en ben ik nooit meer naar de serie terug gegaan. Dat schrijfster J.K. Rowling daarna ook nog nieuwe boeken had geschreven wist ik niet, maar toen bekend werd dat één ze zou worden verfilmd was de reactie van fans moeilijk te negeren. Niet een film waar ik meteen om zat te springen maar die ik toch wel een kans wilde geven.
Het verhaal draait om Newt Scamander (Eddie Redmayne), een schrijver die naar Amerika gaat met z’n koffer vol vreemde beesten. Hij schrijft het boek dat tientallen jaren later door Harry Potter gelezen zal worden (iets wat ik trouwens niet uit de film haalde, maar las op IMDB). In New York komt hij terecht in de heksengemeenschap en komt hij in problemen omdat hij zich niet helemaal aan de plaatselijke regels houdt. De strenge Graves (Colin Farrell) duldt geen verstoringen en grijpt met harde hand in. Vreemde beesten zorgen echter voor problemen en Newt is een expert die een andere agent weet te overtuigen hem te helpen.
Alhoewel de film verwijzingen maakt naar de wereld van de Harry Potter films is dit toch een op zichzelf staande film. Het probeert de magische wereld die in Amerika bestaat neer te zetten en slaagt daar redelijk in. Probleem is echter dat het verhaal dat zich afspeelt zeer onbelangrijk aanvoelt. Het hoofdpersonage is een vreemdere versie van Hugh Grant die zich constant ongemakkelijk en vreemd gedraagt en waar je eigenlijk niet veel meer van leert dan dat hij vreemde beesten vangt en wil beschermen. Geen karakter waar je als kijker echt veel om gaat geven en dat gevoel bekroop me gedurende de gehele film ook wat betreft de gebeurtenissen. Er zijn een aantal grappige en spectaculaire momenten maar Fantastic Beasts voelt aan als een half uitgewerkt idee dat fans van Potter hun fix geeft maar anderen niet allemaal zal overtuigen.
Wat mij echt stoorde (ik ben best fan van de Harry Potter boeken én films, ik heb ze allemaal gelezen en gezien) is dat het een beetje “meer van hetzelfde” aan het worden is (spoiler alert!). Iemand die de hele film eigenlijk iemand anders is? Dat hadden we al gezien, maar dan beter uitgewerkt, in “Harry Potter and the Goblet of Fire”. Een koffer waar een hele wereld in past? Ok, leuk maar ook al niet nieuw: Hermione’s kralentasje uit de laatste films. Zo kan ik wel even doorgaan. Verder kwamen de referenties naar dingetjes uit de eerdere films me erg gekunsteld over. Ik vond dat allemaal jammer, want ik had me erg verheugd op deze film.
Ik geloof je op je woord…ik ken het niet goed genoeg.
Ik heb hem nog niet gezien maar als Harry Potter fan ga ik dat wel doen. Ik ben er toch wel nieuwsgierig naar.
Dan moet je ‘m inderdaad wel zien 🙂
Hoewel vermakelijk voelt het inderdaad aan als een zoveelste wanhopige poging van JKR om relevant te blijven. Het laatste boek (Cursed Child is vuilnis, dus wordt niet meegeteld) verscheen tien jaar geleden en daarna is het alleen maar minder geworden. Ook de pogingen van Rowling om Harry en Hermione bij elkaar te krijgen “achteraf” kwam enorm zuur over. Waarom? Omdat de films het personage van Ron Weasley verziekt hebben en de “fans” daar bikkelhard in mee zijn gegaan.
Hoewel ik Fantastic Beasts vermakelijk vond, ben ik nu al moe van alle delen (5 ofzo?) die er nog komen. Harry Potter was leuk geweest. En nu is het (nja, eigenlijk al tien jaar geleden) klaar.
Rowling laat overigens wel zien dat ze het écht kan in haar Cormoran Strike detectives. Dat zijn echt goede boeken.
Kan haar wel begrijpen, want ze doet wat ze leuk vind, maar er kan op een gegeven bij het publiek wel wat “vermoeidheid” komen…
Ik vond ’em ook vrij matig, en dacht dat ik daar alleen in stond. Na het uitkomen van deze film hoorde ik vooral toch veel positieve reacties.
Niet dus 🙂