Niemand had in 2001 kunnen voorspellen dat The Fast and the Furious het begin zou zijn van een filmfranchise die zo groot zou worden. Wat ooit begon als een verhaal van een undercover agent die moest binnendringen in een groep van straatracers omdat er steeds ladingen DVD-spelers verdwenen, veranderde door wat groeistuipen (en wat minder goede delen) in een serie films die een groot publiek wist aan te spreken. De kernelementen van de eerste film bleven behouden: het gevoel van vrienden als familie en alles wat je doet, doe je natuurlijk met een auto. De familie werd met nieuwe karakters uitgebreid en toevoegingen als Dwayne Johnson en Jason Statham voegden veel toe.
Toen tijdens het filmen van het vorige deel Paul Walker onverwacht overleed betekende dat een grote klap. Zijn karakter was anders dan de stoere macho’s als Dominic Toretto (Vin Diesel) en Luke Hobbs. Toch werd de film ondanks het gemis samen met z’n broers en wat computermagie afgemaakt. Het was een succes. In dit inmiddels achtste deel moet de film het zonder Walker doen. Merk je dat gemis?
De film opent met een vermakelijke “over the top” straatrace en lijkt de toon van de film te zetten, maar wanneer Dom wordt aangesproken door de mysterieuze Cipher (Charlize Theron) en hem overhaalt om zich bij haar aan te sluiten lijkt hij zijn rug toe te keren naar de mensen die het meest voor hem betekenen.
Welke richting moet je op nadat de “familie” het op moet nemen tegen andere bad guys (politie, twee Engelse slechteriken en een voormalig lid dat aan geheugenverlies leed)? Het lijkt logisch om in dit geval Dom als hoofd van de groep tegen de rest te laten keren. Maar als je er film na film op hamert dat familie eerst gaat en Dom wel heel makkelijk zich aansluit bij Cipher (waarom moeten trouwens alle bad guys de laatste jaren hackers zijn?) zonder ook maar iets tegen de rest te zetten en ze zelfs bijna vermoord (ook al blijkt hij later een goede reden te hebben), dan maak je datgene kapot waar het juist allemaal om draait. Voeg daarnaast nog actiescènes toe die rommelig zijn (bijvoorbeeld de finale op het ijs) en een gedeelte met zelfrijzende auto’s die wegstapt van “zoveel mogelijk met echte auto’s” wat de andere films zo tof maakte (ok, laten we het springen tussen gebouwen uit de vorige film even buiten beschouwing laten) en er uit ziet alsof het een Trackmania replay is dan begint deze franchise duidelijke scheuren te tonen. Het gevoel van plezier, broederschap en gevatte grappen is grotendeels weg en toevoegingen als Charlize Theron (die alleen maar vanuit een vliegtuig naar iedereen schreeuwt) en Scott Eastwood (hoe minder er over hem wordt gezegd, hoe beter) en het resultaat is een film die niet werkt. Daarmee lijkt het hart verdwenen. Was dat misschien wat Paul Walker aan het geheel toevoegde?
het gaat teveel de Michael Bay toer op, kleine teleurstelling inderdaad 🙁
Dat is inderdaad geen vreemde vaststelling
Het is tegenwoordig meer James Bond dan FATF. Ik mis de straatraces, die foute wagens vol met glimmende stickers en natuurlijk de mooie meiden die zich geen fatsoenlijke outfit kunnen veroorloven. Toch heb ik mij prima vermaakt met dit deel, want ik probeer niet teveel terug te kijken op wat het is geweest. Ik denk dat dit wellicht ook één van de redenen is waarom men er voor kiest om andere subtitels te gebruiken, omdat de aansluiting met de films van jaren geleden wel ver te zoeken is.
De straatraces op zich mis ik niet, daar is de franchise al lang van afgestapt. Maar in deze film zijn ze simpelweg niet trouw aan het DNA van de laatste paar films en daarom was het voor mij zo’n teleurstelling.
Ik vond de eerste twee delen echt geweldig. 3 viel een beetje tegen maar vier, vijf en zes heb ik dan weer enthousiast bekeken. Deel 7 heb ik halverwege uitgezet, en toen ik deze trailer zag was ik er helemaal klaar mee. Eerlijke recensie. Het representeert voor mij weer de leegte van moderne films…
Natuurlijk zijn er genoeg grote blockbusters die dat lege hebben, maar niet alle moderne films 😉
Agree!
Nice to hear 🙂