Na het zien van 5 Centimeters Per Second van Makoto Shinkai, was ik erg benieuwd geworden naar z’n nieuwste film, die veel lovende recensies ontving. Na onder de indruk te zijn van zijn stijl, maar het verhaal wat minder goed uit de verf vond komen, was ik benieuwd hoe hij met deze film, bijna tien jaar na “5 Centimeters”, gegroeid was.
Mitsuha, is een middelbare scholiere die in een klein bergdorpje woont, samen met haar zusje en haar oma. Ze houdt niet van haar simpele leven en zou graag willen dat ze in Tokyo woonde. Wanneer een komeet vlak langs de aarde scheert gebeurt er iets bijzonders. Tot haar grote schrik begint Mitshuha daarna regelmatig lichamen te wisselen met Taki, een tiener die in Tokyo woont.
Beide zijn ze geschokt door wat er gebeurt en ook hun omgeving merkt aan ze dat ze zich heel erg anders gedragen. Al snel besluiten ze met elkaar te communiceren door berichten achter te laten in elkaars telefoons, zodat ze weten wat er de vorige dag gebeurt is. Daar zijn ze overigens niet altijd blij mee. Zo regelt Mitsuha er voor dat Taki een afspraakje krijgt met een collega, iets wat hij totaal niet waardeert. Wanneer het ruilen van lichaam stopt besluit Taki Mitshua op te zoeken en ontdekt daarbij iets wat hij niet verwachtte.
Waar moet je beginnen bij een film als deze? Het is er eentje waarvan ik diep onder de indruk was. Ten eerste de animatie, die van zo’n hoog nivo is dat elk shot indrukwekkend is. Sommige daarvan duren misschien een seconde, maar als je dan bedenkt dat dit helemaal met de hand getekend en ingekleurd is en er toch zoveel detail in zit kun je je bijna niet voorstellen hoeveel tijd er in heeft gezeten. Het verhaal zelf heeft de nodige verrassingen in petto en bevat naast een hoop humor ook serieuze momenten die menig kijker niet onberoerd zullen laten. Wat begint als een simpele “body switch” komedie groeit uit tot veel meer en Shinkai levert met Your Name een anime meesterwerk af dat enorme indruk maakt.
Zo dat is geen slechte beoordeling. Ziet er in ieder geval goed uit.
Het was een prachtige film die me wist te verrassen
Ik ga deze voor de visuals alleen al sowieso een keer kijken.
Zeker doen!
Hoewel anime niet helemaal mijn ding is kan ik het ook weer niet maken om deze film, gezien de beoordeling, over te slaan. Ik zet hem op de watchlist!
Zeker doen, net als Paprika, mocht je die nog niet hebben gezien.
Helemaal mee eens! Shinkai wordt ook terecht door velen als de opvolger van Miyazaki gezien. Sinds Spirited Away en Princess Mononoke heeft geen enkele anime me zo geraakt.
Ja, dat kan ik me wel voorstellen alhoewel er natuurlijk wel duidelijk verschillende tussen zijn verhaalstijl en die van Miyazaki zijn…
Pingback: Mijn Filmjaar: 2017 | De Filmkijker
Pingback: A Quiet Place (2018) – Recensie | De Filmkijker