Niet alle films die we kijken zijn meesterwerken (ook al probeert niemand bewust slechte films te maken) en elk jaar zijn er weer titels die je niet kon waarderen. Soms zitten daar echter ook films tussen die je zelf slecht vond, maar over het algemeen positieve recensies ontvangen. Als zo’n situatie zich voordoet blijf je dan bij je mening of besluit je toch nog af en toe een film nog een kans te geven?
Geef je slechte films soms een tweede kans?
Zelf doe ik dit zo goed als nooit, tenzij ik het gevoel heb dat ik tijdens het kijken van de film misschien niet in de juiste bui was of het niet helemaal kon volgen. Zo kan ik me herinneren dat ik bij The Assassination of Jesse James ik het de eerste keer helemaal niets vond en de film niet heb uitgekeken. Toch besloot ik een paar jaar later de film nog een keer te bekijken en snapte ik niet waarom ik ‘m zo slecht vond. Het bleek een meesterwerk te zijn die visueel zeer indrukwekkend was. Geef jij films een tweede kans?
Ik twijfel daar soms wel aan, of filmmakers echt nooit bewust een slechte film maken…kijk dit lijstje bijvoorbeeld eens in: https://www.moviemeter.nl/list/flop. Zulke films leveren ook publiciteit en geld op, juist ómdat ze zo slecht zijn. De grootste angst van een filmmaker is denk ik niet dat zijn film slecht wordt gevonden, maar dat niemand ernaar kijkt. Tenzij je een Nolan oid bent.
Dan je vraag zelf, ik geef films die ik niet kan waarderen zeker tweede kansen. Niet altijd, het moet dan wel gaan om films waarvan ik mogelijk heil zie in herziening. Maw ik zou niet snel Baywatch nog eens opzetten, puur om te kijken of het niet toch een meesterwerk is.
Er zijn echter wel veel titels die breedgedragen worden, maar mij de eerste keer niet echt pakten. Belangrijkste is misschien wel een film als Citizen Kane. Die ga ik dus binnenkort herzien met een klein naslagwerkje erbij om m’n oordeel nog eens te toetsen.
Grappig overigens dat je Jesse James noemt. Ik had exact hetzelfde; jaren terug een 5 of zelfs een 4 gegeven, pasgeleden een dikke 9.
Citizen Kane inderdaad! Die moet ik ook nog eens herzien, want ik zat echt van “mwah” terwijl het een meesterwerk moet zijn.
Nee? Denk echt niet dat mensen het opzettelijk doen. Je kan wel het opzettelijk slecht te maken om het entertaining te maken, maar dan heb je toch nog als doel om iets te maken wat mensen graag kijken.
Natuurlijk zijn er titels die je geen tweede kans hoeft te geven, maar er zijn titels waar je dat wel wilt. Dat heb ik met 2001, die ik toch nog een keer moet kijken, want de eerste keer vond ik die enorm saai. Misschien nu ik wat ouder ben ik het wel kan waarderen.
Citizen Kane vond ik zelf wel een interessante film met heel veel indrukwekkende shots, maar begrijp helemaal dat niet iedereen het wat vind.
Het ligt er aan hoe slecht ik een film vond. Als ik hem echt zó slecht vond dat ik bijna de bioscoopzaal verliet – ik noem High-Rise en Room, die algemeen bejubeld worden (dus ik mis waarschijnlijk iets) – of de DVD-speler uitgooide (Nora), dan zeker niet. Als ik een film slecht vond maar hem wel uit kon zitten, of als ik niet echt kon zeggen wat ik er dan zo slecht aan vond, dan wel, en soms verander ik dan inderdaad van mening (The Lord of the Rings).
Soms is een film ook niet slecht, maar ligt het aan mijn stemming wat ik ervan vond. En daar kan een film niets aan doen.
High Rise wist me ook niet te pakken en dat kan af en toe gebeuren. Stemming kan inderdaad een rol spelen 🙂
Soms wel. Maar tot op heden geen succes 🙁 Denk aan titels zoals Cowboys & Aliens en The Lone Ranger…
Denk ook niet dat dat titels zijn waar je mening over gaat veranderen als je ze nog een keer kijkt. Ik heb alleen de laatste gezien, die andere durfde ik niet aan na alle negativiteit.
Hah, Lone Ranger valt steeds beter mee.
Enorm miskend. Ik gooi John Carter daar ook bij.
Lone Ranger vond ik zelf wel z’n momenten hebben en John Carter genoot ik al meteen de eerste keer van 🙂
Eigenlijk doe ik dat nooit. Er zijn genoeg andere goede film en die krijgen dan toch voorrang.
Dat is inderdaad zo, maar twijfel je achteraf nooit eens (bijvoorbeeld over bepaalde klassiekers)
Ik doe dit vrijwel nooit. Als ik überhaupt tijd vrij maak om een film te kijken wil ik een leuke ervaring hebben. Dan wil ik niet de film halverwege uit zetten of achteraf denken: ”Had ik het toch maar niet gekeken.”
Er is echter één uitzondering.
Ik ben van plan Mad Max: Fury Road nog eens te bekijken.
Ik heb deze een jaar geleden op mijn tablet na drie kwartier afschuw uitgezet. Maar ik wil hem nog eens een kans geven op een manier waarop de film bedoeld is: op een groot scherm.
Want ik ben één van die 1% mensen op de wereld die de film stom vind. En misschien is dat onterecht.
Waarom trok je Max Max Fury Road dan niet? Kan natuurlijk zijn dat je het helemaal niets vind.
Af en toe, maar ik besteed mijn tijd dan liever aan andere films. 🙂
Of course!
Ik kijk ook liever nieuwe films, maar zo heel af en toe komt het voor (Winter Sleep bijvoorbeeld).
Dat kan ik me nog goed herinneren. Is er wel eentje die nog op m’n to watch lijst staat, maar ik voorlopig waarschijnlijk niet aan toe kom. Realiseerde me van de week dat we al op de helft van het jaar zit en ik nog geen enkele blindspot film bekeken heb. Moet ik ook snel verandering in brengen.
Absoluut.
Zo zijn er films die je bijvoorbeeld in de bioscoop ziet, en waar je na eindeloze hype uiteindelijk door teleurgesteld bent. Als je de film daarna thuis nog een tweede keer bekijkt, valt die druk weg, en kan je er meer van genieten. Vooral met blockbusters heb ik dat probleem.
Dat had ik recent bijvoorbeeld bij Batman versus Superman. The Force Awakens viel ook lelijk tegen, maar kan ik nu iets beter plaatsen.
Ja, dat klinkt bekend. Is ook zo wanneer iedereen lovende recensies geeft en je zelf de film toch wel vond tegenvallen. Soms helpt het inderdaad later nog een keer te zien.
Tenzij het Tommy Wiseau’s ‘The Room’ is, ga ik een slechte film geen twee keer kijken als ik er niet ook iets over ga schrijven. Er zijn te veel andere, wel goede films of series die ik in plaats daarvan kan kijken.
Haha, heb al zoveel over die film gehoord, maar nooit gezien 🙂