Toen bekend werd dat na Tobey Maguire en Andrew Garfield weer een andere acteur in de huid van Spider-Man zou kruipen zaten velen daar niet op te wachten. Met Andrew Garfield kregen we opnieuw een “origin” story te zien en was het nu echt nodig het allemaal nog een keer te doen? Maar de vertolking van Tom Holland in Captain America: Civil War was verfrissend en smaakte naar meer. Het was tof hoe hij onder de hoede van Tony Stark werd genomen en daarnaast zich compleet als een fanboy gedraagde toen hij de Avengers ontmoette. Het is bijzonder dat Spider-Man: Homecoming zo snel na die film is uitgebracht en ook nog eens goed aansluit. Werkt Holland’s vertaling van de “wegslinger” ook zo goed in een film van meer dan twee uur?
Daar kan ik kort en krachtig met een volmondig ja antwoord op geven. Dit is een Spider-Man die op alle vlakken werkt. Ook is deze film geen “origin story”. Het laat aan het begin op een originele manier zien hoe Peter Parker zijn missie in Berlijn heeft ervaren en hoe hij terug in New York hard z’n best doet om misdaad te bestrijden, in de hoop om door Tony Stark te worden uitgenodigd een volgende missie (mogelijk samen met de Avengers) te doen. Tijdens zijn avonturen ontdekt hij een groep wapenhandelaren die buitenaardse technologie gebruiken en een arsenaal hebben dat zeer gevaarlijk is. Hij probeert hun leider, gespeeld door Michael Keaton, te lokaliseren zodat hij zich voor eens en altijd kan bewijzen. Maar naast het superheld zijn moet hij ook gewoon naar school. Peter is verliefd op één van de meisjes van zijn middelbare school, Liz, en weet niet helemaal hoe hij dat moet aanpakken. Z’n beste vriend Ned “helpt” hem daarbij en is duidelijk het komische karakter (eentje die overigens niet op de zenuwen werkt).
Dit is de Spider-Man die je met liefde kijkt. Het karakter hier heeft altijd wel iets te zeggen, is duidelijk nog niet altijd even handig (er gaat tijdens zijn “crimefighting” af en toe wel iets niet helemaal volgens plan) en het resulteert in leuke situaties. Daarnaast heeft zijn pak, dankzij Stark Industries, een aantal leuke snufjes die het arsenaal van wat hij kan flink uitbreiden. Die worden vervolgens ook gebruikt in diverse spectaculaire actiescènes die afgewisseld worden met de wat meer persoonlijke momenten waarin Peter indruk op Liz wil maken. De band die hij heeft met Tony Stark is ook goed gerealiseerd, waarbij Iron Man zich als een soort vaderfiguur over hem ontfermt en hem ook laat weten wanneer hij iets niet goed heeft aangepakt. Spider-Man: Homecoming is een genot om naar te kijken en één van de beste blockbusters tot nu toe dit jaar. Een film die je met plezier een tweede keer wilt zien.
Zeker een toffe film.
Ik ga voor de 7. Maar ik heb zelf vaak een hekel aan superheldenfilms, dus dan is een 7 onwijs hoog.
Dit is een goed voorbeeld van een goede uitwerking van een cliché verhaal. Btw, de twist had ik zelf niet zien aankomen. Dat is ook een pluspunt.
Ik ging met iemand naar de film die alle comics uit zijn hoofd kent. Hij vind het de allerbeste Marvel-film ooit. Gezien het weinig aanbod aan goede Marvel-Films kan ik me daar ergens in vinden. Maar voor de 1e plaats ga ik toch voor de Guardians.
Ja, dan kan ik het me voorstellen. Maar als je er een hekel aan hebt, waarom kijk je ze dan nog? Ik zag die twist ook niet! Ik zou goed moeten nadenken welke ik het beste vind.
Het valt me wel op hoe lyrisch de mensen zijn over de jeugdige Spider-Man. Als liefhebber van de Comics leerde ik Peter Parker kennen als volwassene met een baantje, altijd bezig de eindjes aan elkaar te knopen. Die highschool versie van Parker is echt iets van de jaren ’60 en ’70 in de comics. Maar elke filmreboot keren ze daar weer naar terug. En deze keer was Peter wel erg jong. Van mij hoeft die Highschool arc niet zo. Een twenty-something met crappy appartement en problemen in leven en liefde was net even iets vernieuwender geweest. Een 7,5. 😉
Tsja, als je de comics goed kent dan kan ik me voorstellen dat je dan kritischer bent.
Homecoming is zo fun! Een zeer geslaagde Spider-Man film 😀
Van de Spider-Man films m’n favoriet 🙂
Klinkt goed, binnenkort maar ‘s bekijken!
Zeker doen 🙂
Pingback: Mijn Filmjaar: 2017 | De Filmkijker