Toen een aantal jaar geleden er een staking dreigde van scriptschrijvers kozen een hoop acteurs er voor om de overstap te maken naar TV, iets wat acteurs die eenmaal in films speelden niet vaak deden omdat het als “stap terug” werd gezien. Het gevolg was dat het nivo van televisieseries omhoog ging. Er wordt vaak gesproken dat we in de “golden era” van televisie zitten. Maar zijn al die series nog wel anders dan een film? Ik heb het dan niet over sitcoms, maar over series waarin er sprake is van één lang verhaal (denk bijvoorbeeld aan een Game of Thrones). Behalve de lengte is er nog maar weinig onderscheid in vergelijking met wat we traditioneel beschrijven als film. Visueel zijn ze vaak net zo indrukwekkend en wordt er net zo veel tijd (of zelfs meer) aan besteed. Tijdens de vorige Oscar race werd de documentaire O.J.: Made in America genomineerd als film, ook al bestond het uit vijf delen. Het feit dat deze een keer in de bioscoop draaide zorgde er voor dat het genomineerd werd en een Oscar won).
Zelf ben ik van mening dat het onderscheid alleen nog maar is om aan te geven dat ze langer zijn, maar verder zie ik het verschil tussen series en films vervagen (en kan ik van beide evenveel genieten).
Moet er nog onderscheid worden gemaakt tussen films en series?
Dat maakt mij op zich niet zoveel uit. Ik heb een paar jaar geleden de Italiaanse ‘series’ Le Cose Che Restano en La Meglio Gioventù gezien. Die staan bekend als lange films, maar zijn uitgegeven als series. Deze bestaan dan ook niet echt uit afleveringen, wat bij Game of Thrones volgens mij wel het geval is. Daar beurt iedere aflevering (van vaak 45 minuten tot en uur) wel iets. Dat is voor mij dan ook het onderscheid.
Duidelijk!
Wat mij betreft, IS er nog altijd een onderscheid. De meeste series slagen er nog steeds niet in om een verhaal helemaal af te ronden. Altijd moet er aan het eind een cliffhanger zitten waardoor je als kijker vaak op je honger blijft zitten. Series als ‘True detective’ of ‘The bridge’ slagen daar dan wel weer in. Alleen is een film van 10 uur (‘The Bridge’) onbegonnen werk om in één keer uit te kijken.
Het leuke aan films is nog altijd dat een volledig verhaal verteld wordt binnen een tijdsspanne van 90 à 120 minuten.
Dat laatste sluit ik mij inderdaad helemaal bij aan! Je hoeft niet ellenlang voor de TV te zitten.
Natuurlijk is er een onderscheid, maar dat wordt wat mij betreft toch steeds vager…
Ik vind van wel. Stel: je hebt iets als Game of Thrones, dat is niet te doen op het witte doek. Tenzij je elk jaar een film van 10 uit brengt. Andersom zou een serie van The Lord of the Rings ook niet werken. Dan zou alles maar uitgerekt worden om maar seizoenen er aan te plakken, terwijl de drie films die er zijn gemaakt, die waren op hier en daar wat dingen na precies goed.
Uiteindelijk moet je ze denk ik niet willen samenvoegen of de één door de andere willen vervangen. Ze bestaan naast elkaar en kunnen zelfs in elkaars verlengde werken.
Natuurlijk, maar qua productie zijn ze soms bijna hetzelfde en daarom is die grens ook steeds vaker. Een serie biedt meer ruimte om een verhaal en karakters nog dieper uit te werken. Ik zou best bereid zijn om bepaalde series op het grote doek te zien 🙂